Sentence list for document NT [file /db/repository/alignment/nt.rom.align.xml]

  1. Παῦλος δοῦλος Χριστοῦ Ἰησοῦ , κλητὸς ἀπόστολος ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ ,
    Paulus servus Christi Iesu vocatus apostolus segregatus in evangelium Dei
  2. ὃ προεπηγγείλατο διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις ,
    quod ante promiserat per prophetas suos in scripturis sanctis
  3. περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυεὶδ κατὰ σάρκα ,
    de Filio suo qui factus est ex semine David secundum carnem
  4. τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν , Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν ,
    qui praedestinatus est Filius Dei in virtute secundum Spiritum sanctificationis ex resurrectione mortuorum Iesu Christi Domini nostri
  5. δι’ οὗ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ,
    per quem accepimus gratiam et apostolatum ad oboediendum fidei in omnibus gentibus pro nomine eius
  6. ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ ,
    in quibus estis et vos vocati Iesu Christi
  7. πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς θεοῦ , κλητοῖς ἁγίοις · χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ .
    omnibus qui sunt Romae dilectis Dei vocatis sanctis gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo
  8. Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ θεῶ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ περὶ πάντων ὑμῶν , ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ .
    primum quidem gratias ago Deo meo per Iesum Christum pro omnibus vobis quia fides vestra adnuntiatur in universo mundo
  9. μάρτυς γάρ μού ἐστιν ὁ θεός , ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ , ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν
    testis enim mihi est Deus cui servio in spiritu meo in evangelio Filii eius quod sine intermissione memoriam vestri facio
  10. πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου , δεόμενος εἴπως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς .
    semper in orationibus meis obsecrans si quo modo tandem aliquando prosperum iter habeam in voluntate Dei veniendi ad vos
  11. ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς , ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς ,
    desidero enim videre vos ut aliquid inpertiar gratiae vobis spiritalis ad confirmandos vos
  12. τοῦτο δέ ἐστιν συνπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ .
    id est simul consolari in vobis per eam quae invicem est fidem vestram atque meam
  13. οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν , ἀδελφοί , ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς , καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο , ἵνα τινὰ καρπὸν ...
    nolo autem vos ignorare fratres quia saepe proposui venire ad vos et prohibitus sum usque adhuc ut aliquem fructum habeam et in vobis sicut ...
  14. Ἕλλησίν τε καὶ βαρβάροις , σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί ·
    Graecis ac barbaris sapientibus et insipientibus debitor sum
  15. οὕτως τὸ κατ’ ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι .
    ita quod in me promptum est et vobis qui Romae estis evangelizare
  16. οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον , δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι , Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι .
    non enim erubesco evangelium virtus enim Dei est in salutem omni credenti Iudaeo primum et Graeco
  17. δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν , καθὼς γέγραπται , ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται .
    iustitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem sicut scriptum est iustus autem ex fide vivit
  18. Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων ,
    revelatur enim ira Dei de caelo super omnem impietatem et iniustitiam hominum eorum qui veritatem in iniustitiam detinent
  19. διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς · ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν .
    quia quod notum est Dei manifestum est in illis Deus enim illis manifestavit
  20. τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασιν νοούμενα καθορᾶται , ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης , εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ...
    invisibilia enim ipsius a creatura mundi per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur sempiterna quoque eius virtus et divinitas ut sint inexcusabiles
  21. διότι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν , ἀλλ’ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία .
    quia cum cognovissent Deum non sicut Deum glorificaverunt aut gratias egerunt sed evanuerunt in cogitationibus suis et obscuratum est insipiens cor eorum
  22. φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν ,
    dicentes enim se esse sapientes stulti facti sunt
  23. καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν .
    et mutaverunt gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis corruptibilis hominis et volucrum et quadrupedum et serpentium
  24. διὸ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ,
    propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum in inmunditiam ut contumeliis adficiant corpora sua in se met ipsis
  25. οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει , καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα , ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς ...
    qui commutaverunt veritatem Dei in mendacio et coluerunt et servierunt creaturae potius quam creatori qui est benedictus in saecula amen
  26. διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας · αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν ,
    propterea tradidit illos Deus in passiones ignominiae nam feminae eorum inmutaverunt naturalem usum in eum usum qui est contra naturam
  27. ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρρενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους , ἄρρενες ἐν ἄρρεσιν τὴν ἀσχημοσύνην ...
    similiter autem et masculi relicto naturali usu feminae exarserunt in desideriis suis in invicem masculi in masculos turpitudinem operantes et mercedem quam oportuit erroris ...
  28. καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει , παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν , ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα ,
    et sicut non probaverunt Deum habere in notitia tradidit eos Deus in reprobum sensum ut faciant quae non conveniunt
  29. πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ πονηρίᾳ κακίᾳ πλεονεξίᾳ , μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ,
    repletos omni iniquitate malitia fornicatione avaritia nequitia plenos invidia homicidio contentione dolo malignitate susurrones
  30. ψιθυριστάς , καταλάλους , θεοστυγεῖς , ὑβριστάς , ὑπερηφάνους , ἀλαζόνας , ἐφευρετὰς κακῶν , γονεῦσιν ἀπειθεῖς ,
    detractores Deo odibiles contumeliosos superbos elatos inventores malorum parentibus non oboedientes
  31. ἀσυνέτους , ἀσυνθέτους , ἀστόργους , ἀνελεήμονας ·
    insipientes inconpositos sine affectione absque foedere sine misericordia
  32. οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες , ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν , οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιν τοῖς ...
    qui cum iustitiam Dei cognovissent non intellexerunt quoniam qui talia agunt digni sunt morte non solum ea faciunt sed et consentiunt facientibus
  33. Διὸ ἀναπολόγητος εἶ , ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων · ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον , σεαυτὸν κατακρίνεις , τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ...
    propter quod inexcusabilis es o homo omnis qui iudicas in quo enim iudicas alterum te ipsum condemnas eadem enim agis qui iudicas
  34. οἴδαμεν γὰρ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστιν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας .
    scimus enim quoniam iudicium Dei est secundum veritatem in eos qui talia agunt
  35. λογίζῃ δὲ τοῦτο , ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά , ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ;
    existimas autem hoc o homo qui iudicas eos qui talia agunt et facis ea quia tu effugies iudicium Dei
  36. ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς , ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει
    an divitias bonitatis eius et patientiae et longanimitatis contemnis ignorans quoniam benignitas Dei ad paenitentiam te adducit
  37. κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ ,
    secundum duritiam autem tuam et inpaenitens cor thesaurizas tibi iram in die irae et revelationis iusti iudicii Dei
  38. ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ ,
    qui reddet unicuique secundum opera eius
  39. τοῖς μὲν καθ’ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν , ζωὴν αἰώνιον ·
    his quidem qui secundum patientiam boni operis gloriam et honorem et incorruptionem quaerentibus vitam aeternam
  40. τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας καὶ ἀπειθοῦσι τῇ ἀληθείᾳ πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ , ὀργὴ καὶ θυμός .
    his autem qui ex contentione et qui non adquiescunt veritati credunt autem iniquitati ira et indignatio
  41. θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν , Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος ·
    tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum Iudaei primum et Graeci
  42. δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν , Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι ·
    gloria autem et honor et pax omni operanti bonum Iudaeo primum et Graeco
  43. Οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία παρὰ τῷ θεῷ .
    non est enim personarum acceptio apud Deum
  44. ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον , ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται · καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον , διὰ νόμου κριθήσονται ·
    quicumque enim sine lege peccaverunt sine lege et peribunt et quicumque in lege peccaverunt per legem iudicabuntur
  45. οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ θεῷ , ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ νόμου δικαιωθήσονται .
    non enim auditores legis iusti sunt apud Deum sed factores legis iustificabuntur
  46. ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν , οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσιν νόμος ·
    cum enim gentes quae legem non habent naturaliter quae legis sunt faciunt eiusmodi legem non habentes ipsi sibi sunt lex
  47. οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν , συνμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ...
    qui ostendunt opus legis scriptum in cordibus suis testimonium reddente illis conscientia ipsorum et inter se invicem cogitationum accusantium aut etiam defendentium
  48. ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Χριστοῦ Ἰησοῦ .
    in die cum iudicabit Deus occulta hominum secundum evangelium meum per Iesum Christum
  49. εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῷ
    si autem tu Iudaeus cognominaris et requiescis in lege et gloriaris in Deo
  50. καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου ,
    et nosti voluntatem et probas utiliora instructus per legem
  51. πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν , φῶς τῶν ἐν σκότει ,
    confidis te ipsum ducem esse caecorum lumen eorum qui in tenebris sunt
  52. παιδευτὴν ἀφρόνων , διδάσκαλον νηπίων , ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ .
    eruditorem insipientium magistrum infantium habentem formam scientiae et veritatis in lege
  53. ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ;
    qui ergo alium doces te ipsum non doces qui praedicas non furandum furaris
  54. ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις ; ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς ;
    qui dicis non moechandum moecharis qui abominaris idola sacrilegium facis
  55. ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι , διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις ;
    qui in lege gloriaris per praevaricationem legis Deum inhonoras
  56. τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δι’ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν , καθὼς γέγραπται .
    nomen enim Dei per vos blasphematur inter gentes sicut scriptum est
  57. περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόμον πράσσῃς · ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς , ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν .
    circumcisio quidem prodest si legem observes si autem praevaricator legis sis circumcisio tua praeputium facta est
  58. ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ , οὐχ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται ;
    si igitur praeputium iustitias legis custodiat nonne praeputium illius in circumcisionem reputabitur
  59. καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία τὸν νόμον τελοῦσα σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου .
    et iudicabit quod ex natura est praeputium legem consummans te qui per litteram et circumcisionem praevaricator legis es
  60. οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν , οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή ·
    non enim qui in manifesto Iudaeus est ne que quae in manifesto in carne circumcisio
  61. ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος , καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι , οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐκ τοῦ ...
    sed qui in abscondito Iudaeus et circumcisio cordis in spiritu non littera cuius laus non ex hominibus sed ex Deo est
  62. Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου , ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς ;
    quid ergo amplius est Iudaeo aut quae utilitas circumcisionis
  63. πολὺ κατὰ πάντα τρόπον . πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ .
    multum per omnem modum primum quidem quia credita sunt illis eloquia Dei
  64. τί γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες ; μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει ;
    quid enim si quidam illorum non crediderunt numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuabit absit
  65. μὴ γένοιτο · γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθής , πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης , καθάπερ γέγραπται , ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου ...
    est autem Deus verax omnis autem homo mendax sicut scriptum est ut iustificeris in sermonibus tuis et vincas cum iudicaris
  66. εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν , τί ἐροῦμεν ; μὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν ; κατὰ ἄνθρωπον λέγω
    si autem iniquitas nostra iustitiam Dei commendat quid dicemus numquid iniquus Deus qui infert iram secundum hominem dico
  67. μὴ γένοιτο · ἐπεὶ πῶς κρινεῖ ὁ θεὸς τὸν κόσμον ;
    absit alioquin quomodo iudicabit Deus mundum
  68. εἰ δὲ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ , τί ἔτι καὶ ἐγώ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι ;
    si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius quid adhuc et ego tamquam peccator iudicor
  69. καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασίν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά ; ὧν τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν
    et non sicut blasphemamur et sicut aiunt nos quidam dicere faciamus mala ut veniant bona quorum damnatio iusta est
  70. Τί οὖν ; προεχόμεθα ; οὐ πάντως , προῃτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ’ ἁμαρτίαν εἶναι ,
    quid igitur praecellimus eos nequaquam causati enim sumus Iudaeos et Graecos omnes sub peccato esse
  71. καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἔστιν δίκαιος οὐδὲ εἷς ,
    sicut scriptum est quia non est iustus quisquam
  72. οὐκ ἔστιν ὁ συνίων , οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν .
    non est intellegens non est requirens Deum
  73. πάντες ἐξέκλιναν , ἅμα ἠχρεώθησαν · οὐκ ἔστιν ὁ ποιῶν χρηστότητα , οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός .
    omnes declinaverunt simul inutiles facti sunt non est qui faciat bonum non est usque ad unum
  74. τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν , ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν , ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν ,
    sepulchrum patens est guttur eorum linguis suis dolose agebant venenum aspidum sub labiis eorum
  75. ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει ·
    quorum os maledictione et amaritudine plenum est
  76. ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα ,
    veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem
  77. σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν ,
    contritio et infelicitas in viis eorum
  78. καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν .
    et viam pacis non cognoverunt
  79. οὐκ ἔστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν .
    non est timor Dei ante oculos eorum
  80. οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ , ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ ...
    scimus autem quoniam quaecumque lex loquitur his qui in lege sunt loquitur ut omne os obstruatur et subditus fiat omnis mundus Deo
  81. διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ , διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας .
    quia ex operibus legis non iustificabitur omnis caro coram illo per legem enim cognitio peccati
  82. Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται , μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν ,
    nunc autem sine lege iustitia Dei manifestata est testificata a lege et prophetis
  83. δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ , εἰς πάντας τοὺς πιστεύοντας · οὐ γάρ ἐστιν διαστολή ·
    iustitia autem Dei per fidem Iesu Christi super omnes qui credunt non enim est distinctio
  84. πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ ,
    omnes enim peccaverunt et egent gloriam Dei
  85. δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ·
    iustificati gratis per gratiam ipsius per redemptionem quae est in Christo Iesu
  86. ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων
    quem proposuit Deus propitiationem per fidem in sanguine ipsius ad ostensionem iustitiae suae propter remissionem praecedentium delictorum
  87. ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ , πρὸς τὴν ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ , εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα ...
    in sustentatione Dei ad ostensionem iustitiae eius in hoc tempore ut sit ipse iustus et iustificans eum qui ex fide est Iesu
  88. Ποῦ οὖν ἡ καύχησις ; ἐξεκλείσθη . διὰ ποίου νόμου ; τῶν ἔργων ; οὐχί , ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως .
    ubi est ergo gloriatio exclusa est per quam legem factorum non sed per legem fidei
  89. λογιζόμεθα γὰρ δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου .
    arbitramur enim iustificari hominem per fidem sine operibus legis
  90. ἢ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον ; οὐχὶ καὶ ἐθνῶν ; ναὶ καὶ ἐθνῶν ,
    an Iudaeorum Deus tantum nonne et gentium immo et gentium
  91. εἴπερ εἷς ὁ θεός , ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως .
    quoniam quidem unus Deus qui iustificabit circumcisionem ex fide et praeputium per fidem
  92. νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως ; μὴ γένοιτο , ἀλλὰ νόμον ἱστάνομεν .
    legem ergo destruimus per fidem absit sed legem statuimus
  93. Τί οὖν ἐροῦμεν εὑρηκέναι Ἀβραὰμ τὸν προπάτορα ἡμῶν κατὰ σάρκα ;
    quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem
  94. εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη , ἔχει καύχημα · ἀλλ’ οὐ πρὸς θεόν .
    si enim Abraham ex operibus iustificatus est habet gloriam sed non apud Deum
  95. τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ; ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ , καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην .
    quid enim scriptura dicit credidit Abraham Deo et reputatum est illi ad iustitiam
  96. τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα ·
    ei autem qui operatur merces non inputatur secundum gratiam sed secundum debitum
  97. τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ , πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβήν , λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην ,
    ei vero qui non operatur credenti autem in eum qui iustificat impium reputatur fides eius ad iustitiam
  98. καθάπερ καὶ Δαυεὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων ,
    sicut et David dicit beatitudinem hominis cui Deus accepto fert iustitiam sine operibus
  99. μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι ·
    beati quorum remissae sunt iniquitates et quorum tecta sunt peccata
  100. μακάριος ἀνὴρ οὗ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν .
    beatus vir cui non inputabit Dominus peccatum
  101. ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν ; λέγομεν γάρ , ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην .
    beatitudo ergo haec in circumcisione an etiam in praeputio dicimus enim quia reputata est Abrahae fides ad iustitiam
  102. πῶς οὖν ἐλογίσθη ; ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ ; οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ ·
    quomodo ergo reputata est in circumcisione an in praeputio non in circumcisione sed in praeputio
  103. καὶ σημεῖον ἔλαβεν περιτομῆς , σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ , εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι’ ...
    et signum accepit circumcisionis signaculum iustitiae fidei quae est in praeputio ut sit pater omnium credentium per praeputium ut reputetur et illis ad iustitiam
  104. καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσιν τοῖς ἴχνεσιν τῆς ἐν ἀκροβυστίᾳ πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ .
    et sit pater circumcisionis non his tantum qui sunt ex circumcisione sed et his qui sectantur vestigia quae est in praeputio fidei patris nostri
  105. οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ , τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι κόσμου , ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως ·
    non enim per legem promissio Abrahae aut semini eius ut heres esset mundi sed per iustitiam fidei
  106. εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι , κεκένωται ἡ πίστις καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία ·
    si enim qui ex lege heredes sunt exinanita est fides abolita est promissio
  107. ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται · οὗ δὲ οὐκ ἔστιν νόμος , οὐδὲ παράβασις .
    lex enim iram operatur ubi enim non est lex ne c praevaricatio
  108. διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως , ἵνα κατὰ χάριν , εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι , οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου ...
    ideo ex fide ut secundum gratiam ut firma sit promissio omni semini non ei qui ex lege est solum sed et ei qui ex ...
  109. καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε κατέναντι οὗ ἐπίστευσεν θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα ·
    sicut scriptum est quia patrem multarum gentium posui te ante Deum cui credidit qui vivificat mortuos et vocat quae non sunt tamquam ea quae
  110. ὃς παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον , οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου ·
    qui contra spem in spem credidit ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est sic erit semen tuum
  111. καὶ μὴ ἀσθενήσας τῇ πίστει κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα νενεκρωμένον , ἑκατονταετής που ὑπάρχων , καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας ·
    et non infirmatus fide consideravit corpus suum emortuum cum fere centum annorum esset et emortuam vulvam Sarrae
  112. εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ οὐ διεκρίθη τῇ ἀπιστίᾳ ἀλλ’ ἐνεδυναμώθη τῇ πίστει , δοὺς δόξαν τῷ θεῷ
    in repromissione etiam Dei non haesitavit diffidentia sed confortatus est fide dans gloriam Deo
  113. καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατός ἐστιν καὶ ποιῆσαι .
    plenissime sciens quia quaecumque promisit potens est et facere
  114. διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην .
    ideo et reputatum est illi ad iustitiam
  115. οὐκ ἐγράφη δὲ δι’ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτῷ ,
    non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi
  116. ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι , τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ,
    sed et propter nos quibus reputabitur credentibus in eum qui suscitavit Iesum Dominum nostrum a mortuis
  117. ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν .
    qui traditus est propter delicta nostra et resurrexit propter iustificationem nostram
  118. Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ,
    iustificati igitur ex fide pacem habeamus ad Deum per Dominum nostrum Iesum Christum
  119. δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν , καὶ καυχώμεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ
    per quem et accessum habemus fide in gratiam istam in qua stamus et gloriamur in spe gloriae filiorum Dei
  120. οὐ μόνον δέ , ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν , εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται ,
    non solum autem sed et gloriamur in tribulationibus scientes quod tribulatio patientiam operatur
  121. ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν , ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα ·
    patientia autem probationem probatio vero spem
  122. ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει , ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν ,
    spes autem non confundit quia caritas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum Sanctum qui datus est nobis
  123. ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν .
    ut quid enim Christus cum adhuc infirmi essemus secundum tempus pro impiis mortuus est
  124. μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται · ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν ·
    vix enim pro iusto quis moritur nam pro bono forsitan quis et audeat mori
  125. συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν .
    commendat autem suam caritatem Deus in nos quoniam cum adhuc peccatores essemus
  126. πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς .
    Christus pro nobis mortuus est multo igitur magis iustificati nunc in sanguine ipsius salvi erimus ab ira per ipsum
  127. εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ , πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ ·
    si enim cum inimici essemus reconciliati sumus Deo per mortem Filii eius multo magis reconciliati salvi erimus in vita ipsius
  128. οὐ μόνον δέ , ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ θεῷ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ , δι’ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν .
    non solum autem sed et gloriamur in Deo per Dominum nostrum Iesum Christum per quem nunc reconciliationem accepimus
  129. Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι’ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος , καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ...
    propterea sicut per unum hominem in hunc mundum peccatum intravit et per peccatum mors et ita in omnes homines mors pertransiit in quo omnes
  130. ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ , ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου ·
    usque ad legem enim peccatum erat in mundo peccatum autem non inputatur cum lex non est
  131. ἀλλὰ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ , ὅς ἐστιν τύπος τοῦ ...
    sed regnavit mors ab Adam usque ad Mosen etiam in eos qui non peccaverunt in similitudinem praevaricationis Adae qui est forma futuri
  132. ἀλλ’ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα , οὕτως καὶ τὸ χάρισμα · εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον , πολλῷ μᾶλλον ἡ ...
    sed non sicut delictum ita et donum si enim unius delicto multi mortui sunt multo magis gratia Dei et donum in gratiam unius hominis ...
  133. καὶ οὐχ ὡς δι’ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα · τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα , τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων ...
    et non sicut per unum peccantem ita et donum nam iudicium ex uno in condemnationem gratia autem ex multis delictis in iustificationem
  134. εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός , πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς ...
    si enim in unius delicto mors regnavit per unum multo magis abundantiam gratiae et donationis et iustitiae accipientes in vita regnabunt per unum Iesum
  135. Ἄρα οὖν ὡς δι’ ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα , οὕτως καὶ δι’ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς ·
    igitur sicut per unius delictum in omnes homines in condemnationem sic et per unius iustitiam in omnes homines in iustificationem vitae
  136. ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί , οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί
    sicut enim per inoboedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi ita et per unius oboeditionem iusti constituentur multi
  137. νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα · οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία , ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις ,
    lex autem subintravit ut abundaret delictum ubi autem abundavit delictum superabundavit gratia
  138. ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ , οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ...
    ut sicut regnavit peccatum in morte ita et gratia regnet per iustitiam in vitam aeternam per Iesum Christum Dominum nostrum
  139. Τί οὖν ἐροῦμεν ; ἐπιμένωμεν τῇ ἁμαρτίᾳ , ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ ;
    quid ergo dicemus permanebimus in peccato ut gratia abundet
  140. μὴ γένοιτο · οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ , πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ ;
    absit qui enim mortui sumus peccato quomodo adhuc vivemus in illo
  141. ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν ;
    an ignoratis quia quicumque baptizati sumus in Christo Iesu in morte ipsius baptizati sumus
  142. συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον , ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός , οὕτως καὶ ...
    consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem ut quomodo surrexit Christus a mortuis per gloriam Patris ita et nos in novitate vitae
  143. εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ , ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα ·
    si enim conplantati facti sumus similitudini mortis eius simul et resurrectionis erimus
  144. τοῦτο γινώσκοντες , ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη , ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας , τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ ·
    hoc scientes quia vetus homo noster simul crucifixus est ut destruatur corpus peccati ut ultra non serviamus peccato
  145. ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας .
    qui enim mortuus est iustificatus est a peccato
  146. εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ , πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ ·
    si autem mortui sumus cum Christo credimus quia simul etiam vivemus cum Christo
  147. εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει , θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει .
    scientes quod Christus surgens ex mortuis iam non moritur mors illi ultra non dominabitur
  148. ὃ γὰρ ἀπέθανεν , τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ · ὃ δὲ ζῇ , ζῇ τῷ θεῷ .
    quod enim mortuus est peccato mortuus est semel quod autem vivit vivit Deo
  149. οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς εἶναι νεκροὺς μὲν τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ .
    ita et vos existimate vos mortuos quidem esse peccato viventes autem Deo in Christo Iesu
  150. μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ ,
    non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore ut oboediatis concupiscentiis eius
  151. μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ , ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ...
    sed ne que exhibeatis membra vestra arma iniquitatis peccato sed exhibete vos Deo tamquam ex mortuis viventes et membra vestra arma iustitiae Deo
  152. ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει , οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν .
    peccatum enim vobis non dominabitur non enim sub lege estis sed sub gratia
  153. Τί οὖν ; ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν ; μὴ γένοιτο .
    quid ergo peccavimus quoniam non sumus sub lege sed sub gratia absit
  154. οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν , δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε , ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην ;
    nescitis quoniam cui exhibetis vos servos ad oboediendum servi estis eius cui oboeditis sive peccati sive oboeditionis ad iustitiam
  155. χάρις δὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς ,
    gratias autem Deo quod fuistis servi peccati oboedistis autem ex corde in eam formam doctrinae in qua traditi estis
  156. ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ ·
    liberati autem a peccato servi facti estis iustitiae
  157. ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν . ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν ...
    humanum dico propter infirmitatem carnis vestrae sicut enim exhibuistis membra vestra servire inmunditiae et iniquitati ad iniquitatem ita nunc exhibete membra vestra servire iustitiae ...
  158. ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας , ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ .
    cum enim servi essetis peccati liberi fuistis iustitiae
  159. τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ’ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε ; τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος .
    quem ergo fructum habuistis tunc in quibus nunc erubescitis nam finis illorum mors est
  160. νυνὶ δέ , ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ , ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν , τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον
    nunc vero liberati a peccato servi autem facti Deo habetis fructum vestrum in sanctificationem finem vero vitam aeternam
  161. τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος , τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν .
    stipendia enim peccati mors gratia autem Dei vita aeterna in Christo Iesu Domino nostro
  162. Ἢ ἀγνοεῖτε , ἀδελφοί , γινώσκουσιν γὰρ νόμον λαλῶ , ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ ;
    an ignoratis fratres scientibus enim legem loquor quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit
  163. ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ · ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ , κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός .
    nam quae sub viro est mulier vivente viro alligata est legi si autem mortuus fuerit vir soluta est a lege viri
  164. ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρηματίσει ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ · ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ , ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου , ...
    igitur vivente viro vocabitur adultera si fuerit cum alio viro si autem mortuus fuerit vir eius liberata est a lege ut non sit adultera ...
  165. ὥστε , ἀδελφοί μου , καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ , εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ , τῷ ἐκ ...
    itaque fratres mei et vos mortificati estis legi per corpus Christi ut sitis alterius qui ex mortuis resurrexit ut fructificaremus Deo
  166. ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῇ σαρκί , τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαι τῷ ...
    cum enim essemus in carne passiones peccatorum quae per legem erant operabantur in membris nostris ut fructificarent morti
  167. νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου , ἀποθανόντες ἐν ᾧ κατειχόμεθα , ὥστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος .
    nunc autem soluti sumus a lege morientes in quo detinebamur ita ut serviamus in novitate spiritus et non in vetustate litterae
  168. Τί οὖν ἐροῦμεν ; ὁ νόμος ἁμαρτία ; μὴ γένοιτο · ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου , τήν τε γὰρ ...
    quid ergo dicemus lex peccatum est absit sed peccatum non cognovi nisi per legem nam concupiscentiam nesciebam nisi lex diceret non concupisces
  169. ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατηργάσατο ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν · χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά .
    occasione autem accepta peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam sine lege enim peccatum mortuum erat
  170. ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόμου ποτέ · ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ,
    ego autem vivebam sine lege aliquando sed cum venisset mandatum peccatum revixit
  171. ἐγὼ δὲ ἀπέθανον , καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον ·
    ego autem mortuus sum et inventum est mihi mandatum quod erat ad vitam hoc esse ad mortem
  172. ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέν με καὶ δι’ αὐτῆς ἀπέκτεινεν .
    nam peccatum occasione accepta per mandatum seduxit me et per illud occidit
  173. ὥστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος , καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή .
    itaque lex quidem sancta et mandatum sanctum et iustum et bonum
  174. τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ ἐγένετο θάνατος ; μὴ γένοιτο · ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία , ἵνα φανῇ ἁμαρτία , διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον ...
    quod ergo bonum est mihi factum est mors absit sed peccatum ut appareat peccatum per bonum mihi operatum est mortem ut fiat supra modum ...
  175. οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν · ἐγὼ δὲ σάρκινός εἰμι , πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν .
    scimus enim quod lex spiritalis est ego autem carnalis sum venundatus sub peccato
  176. ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω · οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω , ἀλλ’ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ .
    quod enim operor non intellego non enim quod volo hoc ago sed quod odi illud facio
  177. εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ , σύμφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλός .
    si autem quod nolo illud facio consentio legi quoniam bona
  178. νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ ἐνοικοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία .
    nunc autem iam non ego operor illud sed quod habitat in me peccatum
  179. οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί , τοῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου , ἀγαθόν · τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι , τὸ ...
    scio enim quia non habitat in me hoc est in carne mea bonum nam velle adiacet mihi perficere autem bonum non invenio
  180. οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν , ἀλλὰ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω .
    non enim quod volo bonum hoc facio sed quod nolo malum hoc ago
  181. εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ , οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία .
    si autem quod nolo illud facio non ego operor illud sed quod habitat in me peccatum
  182. εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται ·
    invenio igitur legem volenti mihi facere bonum quoniam mihi malum adiacet
  183. συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον ,
    condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem
  184. βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ...
    video autem aliam legem in membris meis repugnantem legi mentis meae et captivantem me in lege peccati quae est in membris meis
  185. ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος · τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου ;
    infelix ego homo quis me liberabit de corpore mortis huius
  186. χάρις δὲ τῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν . ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ νοῒ δουλεύω νόμῳ θεοῦ , τῇ δὲ σαρκὶ ...
    gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum igitur ego ipse mente servio legi Dei carne autem legi peccati
  187. Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ·
    nihil ergo nunc damnationis est his qui sunt in Christo Iesu qui non secundum carnem ambulant
  188. ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν σε ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου .
    lex enim Spiritus vitae in Christo Iesu liberavit me a lege peccati et mortis
  189. τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου , ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός , ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ ...
    nam quod inpossibile erat legis in quo infirmabatur per carnem Deus Filium suum mittens in similitudinem carnis peccati et de peccato damnavit peccatum in
  190. ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα .
    ut iustificatio legis impleretur in nobis qui non secundum carnem ambulamus sed secundum Spiritum
  191. οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν , οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος .
    qui enim secundum carnem sunt quae carnis sunt sapiunt qui vero secundum Spiritum quae sunt Spiritus sentiunt
  192. τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος , τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη ·
    nam prudentia carnis mors prudentia autem Spiritus vita et pax
  193. διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν , τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται , οὐδὲ γὰρ δύναται ·
    quoniam sapientia carnis inimicitia est in Deum legi enim Dei non subicitur ne c enim potest
  194. οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται .
    qui autem in carne sunt Deo placere non possunt
  195. ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύματι , εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν . εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει ...
    vos autem in carne non estis sed in Spiritu si tamen Spiritus Dei habitat in vobis si quis autem Spiritum Christi non habet hic ...
  196. εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν , τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν , τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην .
    si autem Christus in vobis est corpus quidem mortuum est propter peccatum spiritus vero vita propter iustificationem
  197. εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν , ὁ ἐγείρας ἐκ νεκρῶν Χριστὸν Ἰησοῦν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ ...
    quod si Spiritus eius qui suscitavit Iesum a mortuis habitat in vobis qui suscitavit Iesum Christum a mortuis vivificabit et mortalia corpora vestra propter ...
  198. Ἄρα οὖν , ἀδελφοί , ὀφειλέται ἐσμέν , οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν ·
    ergo fratres debitores sumus non carni ut secundum carnem vivamus
  199. εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε ἀποθνῄσκειν , εἰ δὲ πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε .
    si enim secundum carnem vixeritis moriemini si autem Spiritu facta carnis mortificatis vivetis
  200. ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται , οὗτοι υἱοὶ εἰσιν θεοῦ .
    quicumque enim Spiritu Dei aguntur hii filii sunt Dei
  201. οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλίας πάλιν εἰς φόβον , ἀλλὰ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας , ἐν ᾧ κράζομεν , Ἀββᾶ ὁ πατήρ ·
    non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timore sed accepistis Spiritum adoptionis filiorum in quo clamamus Abba Pater
  202. αὐτὸ τὸ πνεῦμα συνμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα θεοῦ .
    ipse Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod sumus filii Dei
  203. εἰ δὲ τέκνα , καὶ κληρονόμοι · κληρονόμοι μὲν θεοῦ , συνκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ , εἴπερ συνπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν .
    si autem filii et heredes heredes quidem Dei coheredes autem Christi si tamen conpatimur ut et conglorificemur
  204. Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς .
    existimo enim quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam quae revelabitur in nobis
  205. ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται ·
    nam expectatio creaturae revelationem filiorum Dei expectat
  206. τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη , οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα , ἐφ’ ἐλπίδι
    vanitati enim creatura subiecta est non volens sed propter eum qui subiecit in spem
  207. διότι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλίας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ .
    quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis in libertatem gloriae filiorum Dei
  208. οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν ·
    scimus enim quod omnis creatura ingemescit et parturit usque adhuc
  209. οὐ μόνον δέ , ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες ἡμεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι , τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ ...
    non solum autem illa sed et nos ipsi primitias Spiritus habentes et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum expectantes redemptionem corporis nostri
  210. τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν · ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς · ὃ γὰρ βλέπει τίς , τί καὶ ἐλπίζει ;
    spe enim salvi facti sumus spes autem quae videtur non est spes nam quod videt quis quid sperat
  211. εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν , δι’ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα .
    si autem quod non videmus speramus per patientiam expectamus
  212. Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται τῇ ἀσθενείᾳ ἡμῶν · τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν , ἀλλὰ αὐτὸ τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ...
    similiter autem et Spiritus adiuvat infirmitatem nostram nam quid oremus sicut oportet nescimus sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus
  213. ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος , ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων .
    qui autem scrutatur corda scit quid desideret Spiritus quia secundum Deum postulat pro sanctis
  214. οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν , τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν .
    scimus autem quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum his qui secundum propositum vocati sunt sancti
  215. ὅτι οὓς προέγνω , καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ , εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς ·
    nam quos praescivit et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii eius ut sit ipse primogenitus in multis fratribus
  216. οὓς δὲ προώρισεν , τούτους καὶ ἐκάλεσεν · καὶ οὓς ἐκάλεσεν , τούτους καὶ ἐδικαίωσεν · οὓς δὲ ἐδικαίωσεν , τούτους καὶ ἐδόξασεν .
    quos autem praedestinavit hos et vocavit et quos vocavit hos et iustificavit quos autem iustificavit illos et glorificavit
  217. Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα ; εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν , τίς καθ’ ἡμῶν ;
    quid ergo dicemus ad haec si Deus pro nobis quis contra nos
  218. ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο , ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν , πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται
    qui etiam Filio suo non pepercit sed pro nobis omnibus tradidit illum quomodo non etiam cum illo omnia nobis donabit
  219. τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ ; θεὸς ὁ δικαιῶν ·
    quis accusabit adversus electos Dei Deus qui iustificat
  220. τίς ὁ κατακρινῶν ; Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ ἀποθανών , μᾶλλον δὲ ἐγερθείς , ὃς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ , ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ...
    quis est qui condemnet Christus Iesus qui mortuus est immo qui resurrexit qui et est ad dexteram Dei qui etiam interpellat pro nobis
  221. τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα ;
    quis nos separabit a caritate Christi tribulatio an angustia an persecutio an fames an nuditas an periculum an gladius
  222. καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν , ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς .
    sicut scriptum est quia propter te mortificamur tota die aestimati sumus ut oves occisionis
  223. ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς .
    sed in his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos
  224. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις
    certus sum enim quia ne que mors ne que vita ne que angeli ne que principatus ne que instantia ne que futura ne que
  225. οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν .
    ne que altitudo ne que profundum ne que creatura alia poterit nos separare a caritate Dei quae est in Christo Iesu Domino nostro
  226. Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ , οὐ ψεύδομαι , συνμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ ,
    veritatem dico in Christo non mentior testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto
  227. ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου .
    quoniam tristitia est mihi magna et continuus dolor cordi meo
  228. ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα ,
    optabam enim ipse ego anathema esse a Christo pro fratribus meis qui sunt cognati mei secundum carnem
  229. οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλεῖται , ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ,
    qui sunt Israhelitae quorum adoptio est filiorum et gloria et testamenta et legislatio et obsequium et promissa
  230. ὧν οἱ πατέρες , καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα · ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας , ἀμήν
    quorum patres et ex quibus Christus secundum carnem qui est super omnia Deus benedictus in saecula amen
  231. Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ . οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ , οὗτοι Ἰσραήλ ·
    non autem quod exciderit verbum Dei non enim omnes qui ex Israhel hii sunt Israhel
  232. οὐδ’ ὅτι εἰσὶν σπέρμα Ἀβραάμ , πάντες τέκνα , ἀλλ’ , ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα .
    ne que quia semen sunt Abrahae omnes filii sed in Isaac vocabitur tibi semen
  233. τοῦτ’ ἔστιν , οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ , ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ·
    id est non qui filii carnis hii filii Dei sed qui filii sunt promissionis aestimantur in semine
  234. ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος , κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός .
    promissionis enim verbum hoc est secundum hoc tempus veniam et erit Sarrae filius
  235. οὐ μόνον δέ , ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα , Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ·
    non solum autem sed et Rebecca ex uno concubitum habens Isaac patre nostro
  236. μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον , ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ , οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ ...
    cum enim nondum nati fuissent aut aliquid egissent bonum aut malum ut secundum electionem propositum Dei maneret
  237. ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι ,
    non ex operibus sed ex vocante dictum est ei quia maior serviet minori
  238. καθὼς γέγραπται , τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα , τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα .
    sicut scriptum est Iacob dilexi Esau autem odio habui
  239. Τί οὖν ἐροῦμεν ; μὴ ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ ; μὴ γένοιτο .
    quid ergo dicemus numquid iniquitas apud Deum absit
  240. τῷ Μωϋσεῖ γὰρ λέγει · ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ , καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω .
    Mosi enim dicit miserebor cuius misereor et misericordiam praestabo cuius miserebor
  241. ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος , ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος θεοῦ .
    igitur non volentis ne que currentis sed miserentis Dei
  242. λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου , καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ...
    dicit enim scriptura Pharaoni quia in hoc ipsum excitavi te ut ostendam in te virtutem meam et ut adnuntietur nomen meum in universa terra
  243. ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ , ὃν δὲ θέλει σκληρύνει .
    ergo cuius vult miseretur et quem vult indurat
  244. Ἐρεῖς μοι οὖν , τί ἔτι μέμφεται ; τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν ;
    dicis itaque mihi quid adhuc queritur voluntati enim eius quis resistit
  245. ὦ ἄνθρωπε , μενοῦνγε σὺ τίς εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ θεῷ ; μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι , τί με ἐποίησας οὕτως ;
    o homo tu quis es qui respondeas Deo numquid dicit figmentum ei qui se finxit quid me fecisti sic
  246. ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος , ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν ;
    an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem aliud vero in contumeliam
  247. εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν ,
    quod si volens Deus ostendere iram et notam facere potentiam suam sustinuit in multa patientia vasa irae aptata in interitum
  248. καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους , ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν ,
    ut ostenderet divitias gloriae suae in vasa misericordiae quae praeparavit in gloriam
  249. οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν ;
    quos et vocavit nos non solum ex Iudaeis sed etiam ex gentibus
  250. ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει , καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην ·
    sicut in Osee dicit vocabo non plebem meam plebem meam et non misericordiam consecutam misericordiam consecutam
  251. καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς , οὐ λαός μου ὑμεῖς , ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος .
    et erit in loco ubi dictum est eis non plebs mea vos ibi vocabuntur filii Dei vivi
  252. Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ , ἐὰν ᾖ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης , τὸ ὑπόλειμμα σωθήσεται ·
    Esaias autem clamat pro Israhel si fuerit numerus filiorum Israhel tamquam harena maris reliquiae salvae fient
  253. λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς .
    verbum enim consummans et brevians in aequitate quia verbum breviatum faciet Dominus super terram
  254. καὶ καθὼς προείρηκεν Ἡσαΐας · εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθ ἐνκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα , ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν .
    et sicut praedixit Esaias nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen sicut Sodoma facti essemus et sicut Gomorra similes fuissemus
  255. Τί οὖν ἐροῦμεν ; ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην , δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως ,
    quid ergo dicemus quod gentes quae non sectabantur iustitiam adprehenderunt iustitiam iustitiam autem quae ex fide est
  256. Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον οὐκ ἔφθασεν .
    Israhel vero sectans legem iustitiae in legem iustitiae non pervenit
  257. διά τί ; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξ ἔργων · προσέκοψαν τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος ,
    quare quia non ex fide sed quasi ex operibus offenderunt in lapidem offensionis
  258. καθὼς γέγραπται · ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου , καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται .
    sicut scriptum est ecce pono in Sion lapidem offensionis et petram scandali et omnis qui credit in eum non confundetur
  259. Ἀδελφοί , ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν εἰς σωτηρίαν .
    fratres voluntas quidem cordis mei et obsecratio ad Deum fit pro illis in salutem
  260. μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν , ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ·
    testimonium enim perhibeo illis quod aemulationem Dei habent sed non secundum scientiam
  261. ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην , καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι , τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν ·
    ignorantes enim Dei iustitiam et suam quaerentes statuere iustitiae Dei non sunt subiecti
  262. τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι .
    finis enim legis Christus ad iustitiam omni credenti
  263. Μωϋσῆς γὰρ γράφει ὅτι τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ νόμου ὁ ποιήσας ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτῇ .
    Moses enim scripsit quoniam iustitiam quae ex lege est qui fecerit homo vivet in ea
  264. ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει , μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου , τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν ; τοῦτ’ ἔστιν Χριστὸν ...
    quae autem ex fide est iustitia sic dicit ne dixeris in corde tuo quis ascendit in caelum id est Christum deducere
  265. ἤ , τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον ; τοῦτ’ ἔστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν .
    aut quis descendit in abyssum hoc est Christum ex mortuis revocare
  266. ἀλλὰ τί λέγει ; ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν , ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου · τοῦτ’ ἔστιν τὸ ῥῆμα ...
    sed quid dicit prope est verbum in ore tuo et in corde tuo hoc est verbum fidei quod praedicamus
  267. ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου κύριον Ἰησοῦν , καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν , ...
    quia si confitearis in ore tuo Dominum Iesum et in corde tuo credideris quod Deus illum excitavit ex mortuis salvus eris
  268. καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην , στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν .
    corde enim creditur ad iustitiam ore autem confessio fit in salutem
  269. λέγει γὰρ ἡ γραφή , πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται .
    dicit enim scriptura omnis qui credit in illum non confundetur
  270. οὐ γάρ ἐστιν διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος , ὁ γὰρ αὐτὸς κύριος πάντων , πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν ·
    non enim est distinctio Iudaei et Graeci nam idem Dominus omnium dives in omnes qui invocant illum
  271. πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται .
    omnis enim quicumque invocaverit nomen Domini salvus erit
  272. πῶς οὖν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν ; πῶς δὲ πιστεύσωσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν ; πῶς δὲ ἀκούσονται χωρὶς κηρύσσοντος ;
    quomodo ergo invocabunt in quem non crediderunt aut quomodo credent ei quem non audierunt quomodo autem audient sine praedicante
  273. πῶς δὲ κηρύξωσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν ; καθὼς γέγραπται , ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά .
    quomodo vero praedicabunt nisi mittantur sicut scriptum est quam speciosi pedes evangelizantium pacem evangelizantium bona
  274. Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ · Ἠσαΐας γὰρ λέγει , κύριε , τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν ;
    sed non omnes oboedierunt evangelio Esaias enim dicit Domine quis credidit auditui nostro
  275. ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς , ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ .
    ergo fides ex auditu auditus autem per verbum Christi
  276. ἀλλὰ λέγω , μὴ οὐκ ἤκουσαν ; μενοῦνγε , εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν , καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ...
    sed dico numquid non audierunt et quidem in omnem terram exiit sonus eorum et in fines orbis terrae verba eorum
  277. ἀλλὰ λέγω , μὴ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω ; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει , ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ’ οὐκ ἔθνει , ἐπ’ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς
    sed dico numquid Israhel non cognovit primus Moses dicit ego ad aemulationem vos adducam in non gentem in gentem insipientem in iram vos mittam
  278. Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει , εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν , ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν .
    Esaias autem audet et dicit inventus sum non quaerentibus me palam apparui his qui me non interrogabant
  279. πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει , ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα .
    ad Israhel autem dicit tota die expandi manus meas ad populum non credentem et contradicentem
  280. Λέγω οὖν , μὴ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ; μὴ γένοιτο · καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλείτης εἰμί , ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ , ...
    dico ergo numquid reppulit Deus populum suum absit nam et ego Israhelita sum ex semine Abraham tribu Beniamin
  281. οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω . ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλείᾳ τί λέγει ἡ γραφή ; ὡς ἐντυγχάνει τῷ θεῷ ...
    non reppulit Deus plebem suam quam praesciit an nescitis in Helia quid dicit scriptura quemadmodum interpellat Deum adversus Israhel
  282. κύριε , τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν , τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν , καὶ ἐγώ ὑπελείφθην μόνος , καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν μου .
    Domine prophetas tuos occiderunt altaria tua suffoderunt et ego relictus sum solus et quaerunt animam meam
  283. ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁ χρηματισμός ; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας , οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ .
    sed quid dicit illi responsum divinum reliqui mihi septem milia virorum qui non curvaverunt genu Baal
  284. οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατ’ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν ·
    sic ergo et in hoc tempore reliquiae secundum electionem gratiae factae sunt
  285. εἰ δὲ χάριτι , οὐκέτι ἐξ ἔργων , ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις .
    si autem gratia non ex operibus alioquin gratia iam non est gratia
  286. Τί οὖν ; ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ , τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν , ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν · οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν ,
    quid ergo quod quaerebat Israhel hoc non est consecutus electio autem consecuta est ceteri vero excaecati sunt
  287. καθάπερ γέγραπται , ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεὸς πνεῦμα κατανύξεως , ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν , ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας
    sicut scriptum est dedit illis Deus spiritum conpunctionis oculos ut non videant et aures ut non audiant usque in hodiernum diem
  288. καὶ Δαυεὶδ λέγει · γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς ,
    et David dicit fiat mensa eorum in laqueum et in captionem et in scandalum et in retributionem illis
  289. σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν , καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διαπαντὸς σύνκαμψον .
    obscurentur oculi eorum ne videant et dorsum illorum semper incurva
  290. Λέγω οὖν , μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν ; μὴ γένοιτο · ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν , εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς
    dico ergo numquid sic offenderunt ut caderent absit sed illorum delicto salus gentibus ut illos aemulentur
  291. εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν , πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν .
    quod si delictum illorum divitiae sunt mundi et deminutio eorum divitiae gentium quanto magis plenitudo eorum
  292. ὑμῖν δὲ λέγω τοῖς ἔθνεσιν . ἐφ’ ὅσον μὲν οὖν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος , τὴν διακονίαν μου δοξάζω ,
    vobis enim dico gentibus quamdiu quidem ego sum gentium apostolus ministerium meum honorificabo
  293. εἴπως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν .
    si quo modo ad aemulandum provocem carnem meam et salvos faciam aliquos ex illis
  294. εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου , τίς ἡ πρόσλημψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν ;
    si enim amissio eorum reconciliatio est mundi quae adsumptio nisi vita ex mortuis
  295. εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία , καὶ τὸ φύραμα · καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία , καὶ οἱ κλάδοι .
    quod si delibatio sancta est et massa et si radix sancta et rami
  296. Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν , σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συνκοινωνὸς τῆς ῥίζης τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου ,
    quod si aliqui ex ramis fracti sunt tu autem cum oleaster esses insertus es in illis et socius radicis et pinguidinis olivae factus es
  297. μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων · εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι , οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἀλλὰ ἡ ῥίζα σέ .
    noli gloriari adversus ramos quod si gloriaris non tu radicem portas sed radix te
  298. ἐρεῖς οὖν , ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ .
    dices ergo fracti sunt rami ut ego inserar
  299. καλῶς · τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν , σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας . μὴ ὑψηλὰ φρόνει , ἀλλὰ φοβοῦ ·
    bene propter incredulitatem fracti sunt tu autem fide stas noli altum sapere sed time
  300. εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο , οὐδὲ σοῦ φείσεται .
    si enim Deus naturalibus ramis non pepercit ne forte ne c tibi parcat
  301. ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ · ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομία , ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότης θεοῦ , ἐὰν ἐπιμένῃς τῇ χρηστότητι , ...
    vide ergo bonitatem et severitatem Dei in eos quidem qui ceciderunt severitatem in te autem bonitatem Dei si permanseris in bonitate alioquin et tu
  302. καὶ ἐκεῖνοι δέ , ἐὰν μὴ ἐπιμένωσιν τῇ ἀπιστίᾳ , ἐνκεντρισθήσονται · δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ θεὸς πάλιν ἐνκεντρίσαι αὐτούς .
    sed et illi si non permanserint in incredulitate inserentur potens est enim Deus iterum inserere illos
  303. εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον , πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐνκεντρισθήσονται τῇ ...
    nam si tu ex naturali excisus es oleastro et contra naturam insertus es in bonam olivam quanto magis hii secundum naturam inserentur suae olivae
  304. Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν , ἀδελφοί , τὸ μυστήριον τοῦτο , ἵνα μὴ ἦτε παρ’ ἑαυτοῖς φρόνιμοι , ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ ...
    nolo enim vos ignorare fratres mysterium hoc ut non sitis vobis ipsis sapientes quia caecitas ex parte contigit in Israhel donec plenitudo gentium intraret
  305. καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται · καθὼς γέγραπται , ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος , ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ ·
    et sic omnis Israhel salvus fieret sicut scriptum est veniet ex Sion qui eripiat avertet impietates ab Iacob
  306. καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ’ ἐμοῦ διαθήκη , ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν .
    et hoc illis a me testamentum cum abstulero peccata eorum
  307. κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι’ ὑμᾶς , κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ·
    secundum evangelium quidem inimici propter vos secundum electionem autem carissimi propter patres
  308. ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσις τοῦ θεοῦ .
    sine paenitentia enim sunt dona et vocatio Dei
  309. ὥσπερ γὰρ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῷ θεῷ , νῦν δὲ ἠλεήθητε τῇ τούτων ἀπειθείᾳ ,
    sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo nunc autem misericordiam consecuti estis propter illorum incredulitatem
  310. οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦν ἐλεηθῶσιν ·
    ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam ut et ipsi misericordiam consequantur
  311. συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ .
    conclusit enim Deus omnia in incredulitatem ut omnium misereatur
  312. Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεοῦ · ὡς ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ .
    o altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei quam inconprehensibilia sunt iudicia eius et investigabiles viae eius
  313. τίς γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου ; ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο ;
    quis enim cognovit sensum Domini aut quis consiliarius eius fuit
  314. ἢ τίς προέδωκεν αὐτῷ , καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ ;
    aut quis prior dedit illi et retribuetur ei
  315. ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα · αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας · ἀμήν .
    quoniam ex ipso et per ipsum et in ipso omnia ipsi gloria in saecula amen
  316. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς , ἀδελφοί , διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ , παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ θεῷ εὐάρεστον , τὴν ...
    obsecro itaque vos fratres per misericordiam Dei ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem sanctam Deo placentem rationabile obsequium vestrum
  317. καὶ μὴ συνσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ , ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός , εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ , ...
    et nolite conformari huic saeculo sed reformamini in novitate sensus vestri ut probetis quae sit voluntas Dei bona et placens et perfecta
  318. λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν , ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ ...
    dico enim per gratiam quae data est mihi omnibus qui sunt inter vos non plus sapere quam oportet sapere sed sapere ad sobrietatem unicuique ...
  319. καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι πολλὰ μέλη ἔχομεν , τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν ,
    sicut enim in uno corpore multa membra habemus omnia autem membra non eundem actum habent
  320. οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ , τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη ,
    ita multi unum corpus sumus in Christo singuli autem alter alterius membra
  321. ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα · εἴτε προφητείαν , κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως ,
    habentes autem donationes secundum gratiam quae data est nobis differentes si ve prophetiam secundum rationem fidei
  322. εἴτε διακονίαν , ἐν τῇ διακονίᾳ , εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ·
    si ve ministerium in ministrando si ve qui docet in doctrina
  323. εἴτε ὁ παρακαλῶν , ἐν τῇ παρακλήσει · ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι , ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδῇ , ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι .
    qui exhortatur in exhortando qui tribuit in simplicitate qui praeest in sollicitudine qui miseretur in hilaritate
  324. Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος . ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν , κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ ·
    dilectio sine simulatione odientes malum adherentes bono
  325. τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι , τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι ,
    caritatem fraternitatis invicem diligentes honore invicem praevenientes
  326. τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί , τῷ πνεύματι ζέοντες , τῷ κυρίῳ δουλεύοντες ,
    sollicitudine non pigri spiritu ferventes Domino servientes
  327. τῇ ἐλπίδι χαίροντες , τῇ θλίψει ὑπομένοντες , τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες ,
    spe gaudentes in tribulatione patientes orationi instantes
  328. ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες , τὴν φιλοξενίαν διώκοντες .
    necessitatibus sanctorum communicantes hospitalitatem sectantes
  329. εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς , εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε .
    benedicite persequentibus benedicite et nolite maledicere
  330. χαίρειν μετὰ χαιρόντων , κλαίειν μετὰ κλαιόντων .
    gaudere cum gaudentibus flere cum flentibus
  331. τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες , μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι . μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς .
    id ipsum invicem sentientes non alta sapientes sed humilibus consentientes nolite esse prudentes apud vos met ipsos
  332. μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες · προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων ·
    nulli malum pro malo reddentes providentes bona non tantum coram Deo sed etiam coram omnibus hominibus
  333. εἰ δυνατόν , τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες ·
    si fieri potest quod ex vobis est cum omnibus hominibus pacem habentes
  334. μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες , ἀγαπητοί , ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ , γέγραπται γάρ , ἐμοὶ ἐκδίκησις , ἐγὼ ἀνταποδώσω , λέγει κύριος .
    non vos met ipsos defendentes carissimi sed date locum irae scriptum est enim mihi vindictam ego retribuam dicit Dominus
  335. ἀλλὰ ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου , ψώμιζε αὐτόν · ἐὰν διψᾷ , πότιζε αὐτόν · τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν ...
    sed si esurierit inimicus tuus ciba illum si sitit potum da illi hoc enim faciens carbones ignis congeres super caput eius
  336. μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ , ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν .
    noli vinci a malo sed vince in bono malum
  337. Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω . οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ θεοῦ , αἱ δὲ οὖσαι ὑπὸ θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν ·
    omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit non est enim potestas nisi a Deo quae autem sunt a Deo ordinatae sunt
  338. ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν , οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήμψονται .
    itaque qui resistit potestati Dei ordinationi resistit qui autem resistunt ipsi sibi damnationem adquirunt
  339. οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόβος τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ ἀλλὰ τῷ κακῷ . θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν ; τὸ ἀγαθὸν ποίει , ...
    nam principes non sunt timori boni operis sed mali vis autem non timere potestatem bonum fac et habebis laudem ex illa
  340. θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν . ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς , φοβοῦ · οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ · ...
    Dei enim minister est tibi in bonum si autem male feceris time non enim sine causa gladium portat Dei enim minister est vindex in ...
  341. διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι , οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν .
    ideo necessitate subditi estote non solum propter iram sed et propter conscientiam
  342. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε , λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες .
    ideo enim et tributa praestatis ministri enim Dei sunt in hoc ipsum servientes
  343. ἀπόδοτε πᾶσιν τὰς ὀφειλάς , τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον , τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος , τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον , τῷ ...
    reddite omnibus debita cui tributum tributum cui vectigal vectigal cui timorem timorem cui honorem honorem
  344. Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε , εἰ μὴ τὸ ἀλλήλους ἀγαπᾶν · ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν .
    nemini quicquam debeatis nisi ut invicem diligatis qui enim diligit proximum legem implevit
  345. τὸ γὰρ οὐ μοιχεύσεις , οὐ φονεύσεις , οὐ κλέψεις , οὐκ ἐπιθυμήσεις , καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή , ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ...
    nam non adulterabis non occides non furaberis non concupisces et si quod est aliud mandatum in hoc verbo instauratur diliges proximum tuum tamquam te
  346. ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται · πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη .
    dilectio proximo malum non operatur plenitudo ergo legis est dilectio
  347. Καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν , ὅτι ὥρα ἤδη ὑμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι , νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν .
    et hoc scientes tempus quia hora est iam nos de somno surgere nunc enim propior est nostra salus quam cum credidimus
  348. ἡ νὺξ προέκοψεν , ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν . ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους , ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός .
    nox praecessit dies autem adpropiavit abiciamus ergo opera tenebrarum et induamur arma lucis
  349. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν , μὴ κώμοις καὶ μέθαις , μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις , μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ ·
    sicut in die honeste ambulemus non in comesationibus et ebrietatibus non in cubilibus et inpudicitiis non in contentione et aemulatione
  350. ἀλλὰ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν , καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας .
    sed induite Dominum Iesum Christum et carnis curam ne feceritis in desideriis
  351. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε , μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν .
    infirmum autem in fide adsumite non in disceptationibus cogitationum
  352. ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα , ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει .
    alius enim credit manducare omnia qui autem infirmus est holus manducat
  353. ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω , ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω , ὁ θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο .
    is qui manducat non manducantem non spernat et qui non manducat manducantem non iudicet Deus enim illum adsumpsit
  354. σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην ; τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει · σταθήσεται δέ , δυνατεῖ γὰρ ὁ κύριος στῆσαι αὐτόν
    tu quis es qui iudices alienum servum suo domino stat aut cadit stabit autem potens est enim Deus statuere illum
  355. ὃς μὲν γὰρ κρίνει ἡμέραν παρ’ ἡμέραν , ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν · ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω .
    nam alius iudicat diem plus inter diem alius iudicat omnem diem unusquisque in suo sensu abundet
  356. ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ · καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει , εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ θεῷ · καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ...
    qui sapit diem Domino sapit et qui manducat Domino manducat gratias enim agit Deo et qui non manducat Domino non manducat et gratias agit
  357. οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ , καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει ·
    nemo enim nostrum sibi vivit et nemo sibi moritur
  358. ἐάν τε γὰρ ζῶμεν , τῷ κυρίῳ ζῶμεν , ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν , τῷ κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν . ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν ...
    si ve enim vivimus Domino vivimus si ve morimur Domino morimur si ve ergo vivimus si ve morimur Domini sumus
  359. εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ .
    in hoc enim Christus et mortuus est et revixit ut et mortuorum et vivorum dominetur
  360. σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου ; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου ; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ θεοῦ
    tu autem quid iudicas fratrem tuum aut tu quare spernis fratrem tuum omnes enim stabimus ante tribunal Dei
  361. γέγραπται γάρ , ζῶ ἐγώ , λέγει κύριος , ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ , καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ θεῷ .
    scriptum est enim vivo ego dicit Dominus quoniam mihi flectet omne genu et omnis lingua confitebitur Deo
  362. ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ θεῷ .
    itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo
  363. Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν · ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον , τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον .
    non ergo amplius invicem iudicemus sed hoc iudicate magis ne ponatis offendiculum fratri vel scandalum
  364. οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι’ ἑαυτοῦ · εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι , ἐκείνῳ κοινόν .
    scio et confido in Domino Iesu quia nihil commune per ipsum nisi ei qui existimat quid commune esse illi commune est
  365. εἰ γὰρ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται , οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς . μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν
    si enim propter cibum frater tuus contristatur iam non secundum caritatem ambulas noli cibo tuo illum perdere pro quo Christus mortuus est
  366. μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν .
    non ergo blasphemetur bonum nostrum
  367. οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις , ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ ·
    non est regnum Dei esca et potus sed iustitia et pax et gaudium in Spiritu Sancto
  368. ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ θεῷ καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις .
    qui enim in hoc servit Christo placet Deo et probatus est hominibus
  369. ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκομεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους ·
    itaque quae pacis sunt sectemur et quae aedificationis sunt in invicem
  370. μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ . πάντα μὲν καθαρά , ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι .
    noli propter escam destruere opus Dei omnia quidem munda sunt sed malum est homini qui per offendiculum manducat
  371. καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει .
    bonum est non manducare carnem et non bibere vinum ne que in quo frater tuus offendit aut scandalizatur aut infirmatur
  372. σὺ πίστιν ἣν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ . μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει ·
    tu fidem habes penes te met ipsum habe coram Deo beatus qui non iudicat se met ipsum in eo quo probat
  373. ὁ δὲ διακρινόμενος ἐὰν φάγῃ κατακέκριται , ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως · πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστίν .
    qui autem discernit si manducaverit damnatus est quia non ex fide omne autem quod non ex fide peccatum est
  374. Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν , καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν .
    debemus autem nos firmiores inbecillitates infirmorum sustinere et non nobis placere
  375. ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν ·
    unusquisque vestrum proximo suo placeat in bonum ad aedificationem
  376. καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν · ἀλλὰ καθὼς γέγραπται , οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐμέ .
    etenim Christus non sibi placuit sed sicut scriptum est inproperia inproperantium tibi ceciderunt super me
  377. ὅσα γὰρ προεγράφη , εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη , ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν .
    quaecumque enim scripta sunt ad nostram doctrinam scripta sunt ut per patientiam et consolationem scripturarum spem habeamus
  378. ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν ,
    Deus autem patientiae et solacii det vobis id ipsum sapere in alterutrum secundum Iesum Christum
  379. ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ .
    ut unianimes uno ore honorificetis Deum et Patrem Domini nostri Iesu Christi
  380. διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους , καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς , εἰς δόξαν τοῦ θεοῦ .
    propter quod suscipite invicem sicut et Christus suscepit vos in honorem Dei
  381. λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας θεοῦ , εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων ,
    dico enim Christum Iesum ministrum fuisse circumcisionis propter veritatem Dei ad confirmandas promissiones patrum
  382. τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν θεόν , καθὼς γέγραπται · διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν , καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ
    gentes autem super misericordiam honorare Deum sicut scriptum est propter hoc confitebor tibi in gentibus et nomini tuo cantabo
  383. καὶ πάλιν λέγει , εὐφράνθητε , ἔθνη , μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ .
    et iterum dicit laetamini gentes cum plebe eius
  384. καὶ πάλιν , αἰνεῖτε , πάντα τὰ ἔθνη , τὸν κύριον , καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντες οἱ λαοί .
    et iterum laudate omnes gentes Dominum et magnificate eum omnes populi
  385. καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει , ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί , καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν · ἐπ’ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν .
    et rursus Esaias ait erit radix Iesse et qui exsurget regere gentes in eo gentes sperabunt
  386. ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν , εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει ...
    Deus autem spei repleat vos omni gaudio et pace in credendo ut abundetis in spe in virtute Spiritus Sancti
  387. Πέπεισμαι δέ , ἀδελφοί μου , καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν , ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης , πεπληρωμένοι πάσης τῆς γνώσεως , ...
    certus sum autem fratres mei et ego ipse de vobis quoniam et ipsi pleni estis dilectione repleti omni scientia ita ut possitis alterutrum monere
  388. τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀπὸ μέρους , ὡς ἐπαναμιμνῄσκων ὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ἀπὸ τοῦ θεοῦ
    audacius autem scripsi vobis fratres ex parte tamquam in memoriam vos reducens propter gratiam quae data est mihi a Deo
  389. εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰς τὰ ἔθνη , ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ , ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος ...
    ut sim minister Christi Iesu in gentibus sanctificans evangelium Dei ut fiat oblatio gentium accepta sanctificata in Spiritu Sancto
  390. ἔχω οὖν τὴν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν ·
    habeo igitur gloriam in Christo Iesu ad Deum
  391. οὐ γὰρ τολμήσω τι λαλεῖν ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι’ ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν , λόγῳ καὶ ἔργῳ ,
    non enim audeo aliquid loqui eorum quae per me non effecit Christus in oboedientiam gentium verbo et factis
  392. ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων , ἐν δυνάμει πνεύματος θεοῦ , ὥστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ ...
    in virtute signorum et prodigiorum in virtute Spiritus Sancti ita ut ab Hierusalem per circuitum usque in Illyricum repleverim evangelium Christi
  393. οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός , ἵνα μὴ ἐπ’ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ ,
    sic autem hoc praedicavi evangelium non ubi nominatus est Christus ne super alienum fundamentum aedificarem
  394. ἀλλὰ καθὼς γέγραπται , οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται , καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν .
    sed sicut scriptum est quibus non est adnuntiatum de eo videbunt et qui non audierunt intellegent
  395. Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ·
    propter quod et inpediebar plurimum venire ad vos
  396. νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις , ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ,
    nunc vero ulterius locum non habens in his regionibus cupiditatem autem habens veniendi ad vos ex multis iam annis
  397. ὡς ἂν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν · ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶς καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ , ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ
    cum in Hispaniam proficisci coepero spero quod praeteriens videam vos et a vobis deducar illuc si vobis primum ex parte fruitus fuero
  398. νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλὴμ διακονῶν τοῖς ἁγίοις .
    nunc igitur proficiscar in Hierusalem ministrare sanctis
  399. ηὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ .
    probaverunt enim Macedonia et Achaia conlationem aliquam facere in pauperes sanctorum qui sunt in Hierusalem
  400. ηὐδόκησαν γάρ , καὶ ὀφειλέται εἰσὶν αὐτῶν · εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη , ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς
    placuit enim eis et debitores sunt eorum nam si spiritalium eorum participes facti sunt gentiles debent et in carnalibus ministrare eis
  401. τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας , καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον , ἀπελεύσομαι δι’ ὑμῶν εἰς Σπανίαν ·
    hoc igitur cum consummavero et adsignavero eis fructum hunc proficiscar per vos in Hispaniam
  402. οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας Χριστοῦ ἐλεύσομαι .
    scio autem quoniam veniens ad vos in abundantia benedictionis Christi veniam
  403. παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς , ἀδελφοί , διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύματος , συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ...
    obsecro igitur vos fratres per Dominum nostrum Iesum Christum et per caritatem Spiritus ut adiuvetis me in orationibus pro me ad Deum
  404. ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ ἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἱερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος τοῖς ἁγίοις γένηται ,
    ut liberer ab infidelibus qui sunt in Iudaea et obsequii mei oblatio accepta fiat in Hierosolyma sanctis
  405. ἵνα ἐλθὼν ἐν χαρᾷ πρὸς ὑμᾶς διὰ θελήματος θεοῦ συναναπαύσωμαι ὑμῖν .
    ut veniam ad vos in gaudio per voluntatem Dei et refrigerer vobis cum
  406. ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν · ἀμήν .
    Deus autem pacis sit cum omnibus vobis amen
  407. Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν , οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κενχρεαῖς ,
    commendo autem vobis Phoebem sororem nostram quae est in ministerio ecclesiae quae est Cenchris
  408. ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων , καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι , καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτις πολλῶν ...
    ut eam suscipiatis in Domino digne sanctis et adsistatis ei in quocumque negotio vestri indiguerit etenim ipsa quoque adstitit multis et mihi ipsi
  409. Ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ,
    salutate Priscam et Aquilam adiutores meos in Christo Iesu
  410. οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν , οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν ,
    qui pro anima mea suas cervices subposuerunt quibus non solus ego gratias ago sed et cunctae ecclesiae gentium
  411. καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν . ἀσπάσασθε Ἐπαινετὸν τὸν ἀγαπητόν μου , ὅς ἐστιν ἀπαρχὴ τῆς Ἀσίας εἰς Χριστόν .
    et domesticam eorum ecclesiam salutate Ephaenetum dilectum mihi qui est primitivus Asiae in Christo
  412. ἀσπάσασθε Μαρίαμ , ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς .
    salutate Mariam quae multum laboravit in vobis
  413. ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνιᾶν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου , οἵτινές εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις , οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ γέγοναν ἐν ...
    salutate Andronicum et Iuniam cognatos et concaptivos meos qui sunt nobiles in apostolis qui et ante me fuerunt in Christo
  414. ἀσπάσασθε Ἀμπλιᾶτον τὸν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίῳ .
    salutate Ampliatum dilectissimum mihi in Domino
  415. ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου .
    salutate Urbanum adiutorem nostrum in Christo et Stachyn dilectum meum
  416. ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ . ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου .
    salutate Apellen probum in Christo
  417. ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸν συγγενῆ μου . ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ .
    salutate eos qui sunt ex Aristoboli salutate Herodionem cognatum meum salutate eos qui sunt ex Narcissi qui sunt in Domino
  418. ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ . ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν , ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ .
    salutate Tryfenam et Tryfosam quae laborant in Domino salutate Persidam carissimam quae multum laboravit in Domino
  419. ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ .
    salutate Rufum electum in Domino et matrem eius et meam
  420. ἀσπάσασθε Ἀσύνκριτον , Φλέγοντα , Ἑρμῆν , Πατροβᾶν , Ἑρμᾶν , καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς .
    salutate Asyncritum Flegonta Hermen Patrobam Hermam et qui cum eis sunt fratres
  421. ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν , Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ , καὶ Ὀλυμπᾶν , καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους .
    salutate Filologum et Iuliam Nereum et sororem eius et Olympiadem et omnes qui cum eis sunt sanctos
  422. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ . ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ .
    salutate invicem in osculo sancto salutant vos omnes ecclesiae Christi
  423. Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς , ἀδελφοί , σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας , καὶ ἐκκλίνετε ἀπ’ ...
    rogo autem vos fratres ut observetis eos qui dissensiones et offendicula praeter doctrinam quam vos didicistis faciunt et declinate ab illis
  424. οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ κυρίῳ ἡμῶν Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ , καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰς καρδίας τῶν ...
    huiusmodi enim Christo Domino nostro non serviunt sed suo ventri et per dulces sermones et benedictiones seducunt corda innocentium
  425. ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο · ἐφ’ ὑμῖν οὖν χαίρω , θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν , ἀκεραίους δὲ ...
    vestra enim oboedientia in omnem locum divulgata est gaudeo igitur in vobis sed volo vos sapientes esse in bono et simplices in malo
  426. ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει . Ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ μεθ’ ὑμῶν .
    Deus autem pacis conteret Satanan sub pedibus vestris velociter gratia Domini nostri Iesu Christi vobis cum
  427. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου , καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου .
    salutat vos Timotheus adiutor meus et Lucius et Iason et Sosipater cognati mei
  428. ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ .
    saluto vos ego Tertius qui scripsi epistulam in Domino
  429. ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ ὅλης τῆς ἐκκλησίας . ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός .
    salutat vos Gaius hospes meus et universae ecclesiae salutat vos Erastus arcarius civitatis et Quartus frater
  430. Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ , κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου
    ei autem qui potens est vos confirmare iuxta evangelium meum et praedicationem Iesu Christi secundum revelationem mysterii temporibus aeternis taciti
  431. φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος ,
    quod nunc patefactum est per scripturas prophetarum secundum praeceptum aeterni Dei ad oboeditionem fidei in cunctis gentibus cognito
  432. μόνῳ σοφῷ θεῷ , διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ , ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων · ἀμήν .
    solo sapienti Deo per Iesum Christum cui honor in saecula saeculorum amen