Sentence list for document NT [file /db/repository/alignment/nt.2cor.align.xml]

  1. Παῦλος ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος θεοῦ , καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός , τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ , σὺν τοῖς ...
    Paulus apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei et Timotheus frater ecclesiae Dei quae est Corinthi cum sanctis omnibus qui sunt in universa Achaia
  2. χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ .
    gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo
  3. Εὐλογητὸς ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ , ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ θεὸς πάσης παρακλήσεως ,
    benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi Pater misericordiarum et Deus totius consolationis
  4. ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν , εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ...
    qui consolatur nos in omni tribulatione nostra ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt per exhortationem qua exhortamur et ipsi ...
  5. ὅτι καθὼς περισσεύει τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς , οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύει καὶ ἡ παράκλησις ἡμῶν .
    quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis ita et per Christum abundat consolatio nostra
  6. εἴτε δὲ θλιβόμεθα , ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως καὶ σωτηρίας · εἴτε παρακαλούμεθα , ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως τῆς ἐνεργουμένης ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν ...
    si ve autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute si ve exhortamur pro vestra exhortatione quae operatur in tolerantia earundem passionum quas et nos
  7. εἰδότες ὅτι ὡς κοινωνοί ἐστε τῶν παθημάτων , οὕτως καὶ τῆς παρακλήσεως .
    et spes nostra firma pro vobis scientes quoniam sicut socii passionum estis sic eritis et consolationis
  8. Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν , ἀδελφοί , ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἐν τῇ Ἀσίᾳ , ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν ...
    non enim volumus ignorare vos fratres de tribulatione nostra quae facta est in Asia quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem ita ut taederet ...
  9. ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν , ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς ἀλλ’ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς
    sed ipsi in nobis ipsis responsum mortis habuimus ut non simus fidentes in nobis sed in Deo qui suscitat mortuos
  10. ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ῥύσεται , εἰς ὃν ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται ,
    qui de tantis periculis eripuit nos et eruet in quem speramus quoniam et adhuc eripiet
  11. συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει , ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν .
    adiuvantibus et vobis in oratione pro nobis ut ex multis personis eius quae in nobis est donationis per multos gratiae agantur pro nobis
  12. ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστίν , τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν , ὅτι ἐν ἁγιότητι καὶ εἰλικρινίᾳ τοῦ θεοῦ , οὐκ ἐν σοφίᾳ ...
    nam gloria nostra haec est testimonium conscientiae nostrae quod in simplicitate et sinceritate Dei et non in sapientia carnali sed in gratia Dei conversati ...
  13. οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν ἀλλ’ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε , ἐλπίζω δὲ ὅτι ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε ,
    non enim alia scribimus vobis quam quae legistis et cognoscitis spero autem quod usque in finem cognoscetis
  14. καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ μέρους , ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ .
    sicut et cognovistis nos ex parte quia gloria vestra sumus sicut et vos nostra in die Domini nostri Iesu Christi
  15. Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει ἐβουλόμην πρότερον πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν , ἵνα δευτέραν χάριν σχῆτε ,
    et hac confidentia volui prius venire ad vos ut secundam gratiam haberetis
  16. καὶ δι’ ὑμῶν διελθεῖν εἰς Μακεδονίαν , καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς τὴν Ἰουδαίαν .
    et per vos transire in Macedoniam et iterum a Macedonia venire ad vos et a vobis deduci in Iudaeam
  17. τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην ; ἢ ἃ βουλεύομαι κατὰ σάρκα βουλεύομαι , ἵνα ᾖ παρ’ ἐμοὶ τὸ ναὶ ναὶ καὶ ...
    cum hoc ergo voluissem numquid levitate usus sum aut quae cogito secundum carnem cogito ut sit apud me est et non
  18. πιστὸς δὲ ὁ θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἔστιν ναὶ καὶ οὔ .
    fidelis autem Deus quia sermo noster qui fit apud vos non est in illo est et non
  19. ὁ τοῦ θεοῦ γὰρ υἱὸς Χριστὸς Ἰησοῦς ὁ ἐν ὑμῖν δι’ ἡμῶν κηρυχθείς , δι’ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου , οὐκ ἐγένετο ναὶ ...
    Dei enim Filius Iesus Christus qui in vobis per nos praedicatus est per me et Silvanum et Timotheum non fuit est et non sed ...
  20. ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι θεοῦ , ἐν αὐτῷ τὸ ναί · διὸ καὶ δι’ αὐτοῦ τὸ ἀμὴν τῷ θεῷ πρὸς δόξαν δι’ ἡμῶν .
    quotquot enim promissiones Dei sunt in illo est ideo et per ipsum amen Deo ad gloriam nostram
  21. ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς θεός ,
    qui autem confirmat nos vobis cum in Christum et qui unxit nos Deus
  22. ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀραβῶνα τοῦ πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν .
    et qui signavit nos et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris
  23. Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν , ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον .
    ego autem testem Deum invoco in animam meam quod parcens vobis non veni ultra Corinthum
  24. οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως , ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν , τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε .
    non quia dominamur fidei vestrae sed adiutores sumus gaudii vestri nam fide stetistis
  25. Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο , τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν ·
    statui autem hoc ipse apud me ne iterum in tristitia venirem ad vos
  26. εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς , καὶ τίς ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ ;
    si enim ego contristo vos et quis est qui me laetificet nisi qui contristatur ex me
  27. καὶ ἔγραψα τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼν λύπην σχῶ ἀφ’ ὧν ἔδει με χαίρειν , πεποιθὼς ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ...
    et hoc ipsum scripsi ut non cum venero tristitiam super tristitiam habeam de quibus oportuerat me gaudere confidens in omnibus vobis quia meum gaudium ...
  28. ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων , οὐχ ἵνα λυπηθῆτε ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως ...
    nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas non ut contristemini sed ut sciatis quam caritatem habeo abundantius in vobis
  29. Εἰ δέ τις λελύπηκεν , οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν , ἀλλὰ ἀπὸ μέρους , ἵνα μὴ ἐπιβαρῶ , πάντας ὑμᾶς .
    si quis autem contristavit non me contristavit sed ex parte ut non onerem omnes vos
  30. ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων ,
    sufficit illi qui eiusmodi est obiurgatio haec quae fit a pluribus
  31. ὥστε τὸ ἐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι , μήπως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ ὁ τοιοῦτος .
    ita ut e contra magis donetis et consolemini ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est
  32. διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι εἰς αὐτὸν ἀγάπην ·
    propter quod obsecro vos ut confirmetis in illum caritatem
  33. εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα ἵνα γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν , εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοί ἐστε .
    ideo enim et scripsi ut cognoscam experimentum vestrum an in omnibus oboedientes sitis
  34. ᾧ δέ τι χαρίζεσθε , καὶ ἐγώ · καὶ γὰρ ἐγὼ ὃ κεχάρισμαι , εἴ τι κεχάρισμαι , δι’ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ ,
    cui autem aliquid donatis et ego nam et ego quod donavi si quid donavi propter vos in persona Christi
  35. ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ σατανᾶ · οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν .
    ut non circumveniamur a Satana non enim ignoramus cogitationes eius
  36. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ , καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν κυρίῳ ,
    cum venissem autem Troadem propter evangelium Christi et ostium mihi apertum esset in Domino
  37. οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖν με Τίτον τὸν ἀδελφόν μου , ἀλλὰ ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν .
    non habui requiem spiritui meo eo quod non invenerim Titum fratrem meum sed valefaciens eis profectus sum in Macedoniam
  38. Τῷ δὲ θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι’ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ ·
    Deo autem gratias qui semper triumphat nos in Christo Iesu et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco
  39. ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ,
    quia Christi bonus odor sumus Deo in his qui salvi fiunt et in his qui pereunt
  40. οἷς μὲν ὀσμὴ ἐκ θανάτου εἰς θάνατον , οἷς δὲ ὀσμὴ ἐκ ζωῆς εἰς ζωήν . καὶ πρὸς ταῦτα τίς ἱκανός ;
    aliis quidem odor mortis in mortem aliis autem odor vitae in vitam et ad haec quis tam idoneus
  41. οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ πολλοὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ θεοῦ , ἀλλ’ ὡς ἐξ εἰλικρινίας , ἀλλ’ ὡς ἐκ θεοῦ κατέναντι θεοῦ ἐν ...
    non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei sed ex sinceritate sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur
  42. Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν ; ἢ μὴ χρῄζομεν ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν ;
    incipimus iterum nos met ipsos commendare aut numquid egemus sicut quidam commendaticiis epistulis ad vos aut ex vobis
  43. ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε , ἐνγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν , γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ·
    epistula nostra vos estis scripta in cordibus nostris quae scitur et legitur ab omnibus hominibus
  44. φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ’ ἡμῶν , ἐνγεγραμμένη οὐ μέλανι ἀλλὰ πνεύματι θεοῦ ζῶντος , οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ’ ἐν πλαξὶν ...
    manifestati quoniam epistula estis Christi ministrata a nobis et scripta non atramento sed Spiritu Dei vivi non in tabulis lapideis sed in tabulis cordis
  45. πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν θεόν .
    fiduciam autem talem habemus per Christum ad Deum
  46. οὐχ ὅτι ἀφ’ ἑαυτῶν ἱκανοί ἐσμεν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν , ἀλλ’ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ ,
    non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis quasi ex nobis sed sufficientia nostra ex Deo est
  47. ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης , οὐ γράμματος ἀλλὰ πνεύματος · τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει , τὸ δὲ πνεῦμα ζῳοποιεῖ .
    qui et idoneos nos fecit ministros novi testamenti non litterae sed Spiritus littera enim occidit Spiritus autem vivificat
  48. εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ , ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον ...
    quod si ministratio mortis litteris deformata in lapidibus fuit in gloria ita ut non possent intendere filii Israhel in faciem Mosi propter gloriam vultus ...
  49. πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ ;
    quomodo non magis ministratio Spiritus erit in gloria
  50. εἰ γὰρ τῇ διακονίᾳ τῆς κατακρίσεως δόξα , πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆς δικαιοσύνης δόξῃ .
    nam si ministratio damnationis gloria est multo magis abundat ministerium iustitiae in gloria
  51. καὶ γὰρ οὐ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει εἵνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης .
    nam ne c glorificatum est quod claruit in hac parte propter excellentem gloriam
  52. εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης , πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ .
    si enim quod evacuatur per gloriam est multo magis quod manet in gloria est
  53. Ἔχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα ,
    habentes igitur talem spem multa fiducia utimur
  54. καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ , πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου .
    et non sicut Moses ponebat velamen super faciem suam ut non intenderent filii Israhel in faciem eius quod evacuatur
  55. ἀλλὰ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν . ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει μὴ ἀνακαλυπτόμενον , ...
    sed obtusi sunt sensus eorum usque in hodiernum enim diem id ipsum velamen in lectione veteris testamenti manet non revelatum quoniam in Christo evacuatur
  56. ἀλλ’ ἕως σήμερον ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκηται Μωϋσῆς κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται ·
    sed usque in hodiernum diem cum legitur Moses velamen est positum super cor eorum
  57. ἡνίκα δὲ ἐὰν ἐπιστρέψῃ πρὸς κύριον , περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα .
    cum autem conversus fuerit ad Deum aufertur velamen
  58. ὁ δὲ κύριος τὸ πνεῦμά ἐστιν · οὗ δὲ τὸ πνεῦμα κυρίου , ἐλευθερία .
    Dominus autem Spiritus est ubi autem Spiritus Domini ibi libertas
  59. ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν , καθάπερ ἀπὸ κυρίου πνεύματος .
    nos vero omnes revelata facie gloriam Domini speculantes in eandem imaginem transformamur a claritate in claritatem tamquam a Domini Spiritu
  60. Διὰ τοῦτο , ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην , καθὼς ἠλεήθημεν , οὐκ ἐγκακοῦμεν ,
    ideo habentes hanc ministrationem iuxta quod misericordiam consecuti sumus non deficimus
  61. ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης , μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ θεοῦ , ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας συνιστάντες ...
    sed abdicamus occulta dedecoris non ambulantes in astutia ne que adulterantes verbum Dei sed in manifestatione veritatis commendantes nos met ipsos ad omnem conscientiam ...
  62. εἰ δὲ καὶ ἔστιν κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν , ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶν κεκαλυμμένον ,
    quod si etiam opertum est evangelium nostrum in his qui pereunt est opertum
  63. ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ ...
    in quibus deus huius saeculi excaecavit mentes infidelium ut non fulgeat inluminatio evangelii gloriae Christi qui est imago Dei
  64. οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν κύριον , ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν .
    non enim nos met ipsos praedicamus sed Iesum Christum Dominum nos autem servos vestros per Iesum
  65. ὅτι ὁ θεὸς ὁ εἰπών , ἐκ σκότους φῶς λάμψει , ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ ...
    quoniam Deus qui dixit de tenebris lucem splendescere qui inluxit in cordibus nostris ad inluminationem scientiae claritatis Dei in facie Christi Iesu
  66. Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν , ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν ·
    habemus autem thesaurum istum in vasis fictilibus ut sublimitas sit virtutis Dei et non ex nobis
  67. ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι , ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι ,
    in omnibus tribulationem patimur sed non angustiamur aporiamur sed non destituimur
  68. διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι , καταβαλλόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι ,
    persecutionem patimur sed non derelinquimur deicimur sed non perimus
  69. πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες , ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τοῖς σώμασιν ἡμῶν φανερωθῇ .
    semper mortificationem Iesu in corpore nostro circumferentes ut et vita Iesu in corporibus nostris manifestetur
  70. ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν , ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν .
    semper enim nos qui vivimus in mortem tradimur propter Iesum ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali
  71. ὥστε ὁ θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται , ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν .
    ergo mors in nobis operatur vita autem in vobis
  72. ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως , κατὰ τὸ γεγραμμένον , ἐπίστευσα , διὸ καὶ ἐλάλησα , καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν , διὸ καὶ ...
    habentes autem eundem spiritum fidei sicut scriptum est credidi propter quod locutus sum et nos credimus propter quod et loquimur
  73. εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς σὺν Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν .
    scientes quoniam qui suscitavit Iesum et nos cum Iesu suscitabit et constituet vobis cum
  74. τὰ γὰρ πάντα δι’ ὑμᾶς , ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ .
    omnia enim propter vos ut gratia abundans per multos gratiarum actione abundet in gloriam Dei
  75. διὸ οὐκ ἐγκακοῦμεν , ἀλλ’ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται , ἀλλ’ ὁ ἔσω ἡμῶν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ .
    propter quod non deficimus sed licet is qui foris est noster homo corrumpitur tamen is qui intus est renovatur de die in diem
  76. τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν ,
    id enim quod in praesenti est momentaneum et leve tribulationis nostrae supra modum in sublimitatem aeternum gloriae pondus operatur nobis
  77. μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα · τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα , τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια .
    non contemplantibus nobis quae videntur sed quae non videntur quae enim videntur temporalia sunt quae autem non videntur aeterna sunt
  78. Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ , οἰκοδομὴν ἐκ θεοῦ ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς .
    scimus enim quoniam si terrestris domus nostra huius habitationis dissolvatur quod aedificationem ex Deo habeamus domum non manufactam aeternam in caelis
  79. καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν , τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες ,
    nam et in hoc ingemescimus habitationem nostram quae de caelo est superindui cupientes
  80. εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα .
    si tamen vestiti non nudi inveniamur
  81. καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι , ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλ’ ἐπενδύσασθαι , ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ...
    nam et qui sumus in tabernaculo ingemescimus gravati eo quod nolumus expoliari sed supervestiri ut absorbeatur quod mortale est a vita
  82. ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο θεός , ὁ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματος .
    qui autem efficit nos in hoc ipsum Deus qui dedit nobis pignus Spiritus
  83. θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ κυρίου ,
    audentes igitur semper et scientes quoniam dum sumus in corpore peregrinamur a Domino
  84. διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν οὐ διὰ εἴδους
    per fidem enim ambulamus et non per speciem
  85. θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν κύριον .
    audemus autem et bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corpore et praesentes esse ad Deum
  86. διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα , εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες , εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι .
    et ideo contendimus sive absentes sive praesentes placere illi
  87. τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ , ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν , εἴτε ...
    omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi ut referat unusquisque propria corporis prout gessit sive bonum sive malum
  88. εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν , θεῷ δὲ πεφανερώμεθα · ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι .
    scientes ergo timorem Domini hominibus suademus Deo autem manifesti sumus spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse
  89. οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν , ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν , ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ μὴ ...
    non iterum nos commendamus vobis sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur et non in corde
  90. εἴτε γὰρ ἐξέστημεν , θεῷ · εἴτε σωφρονοῦμεν , ὑμῖν .
    si ve enim mente excedimus Deo si ve sobrii sumus vobis
  91. ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς ,
    caritas enim Christi urget nos aestimantes hoc quoniam si unus pro omnibus mortuus est ergo omnes mortui sunt
  92. κρίναντας τοῦτο , ὅτι εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν · ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον · καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν ...
    et pro omnibus mortuus est ut et qui vivunt iam non sibi vivant sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit
  93. ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα · εἰ καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν , ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν .
    itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem et si cognovimus secundum carnem Christum sed nunc iam non novimus
  94. ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ , καινὴ κτίσις · τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν , ἰδοὺ γέγονεν καινά ·
    si qua ergo in Christo nova creatura vetera transierunt ecce facta sunt nova
  95. τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς ,
    omnia autem ex Deo qui reconciliavit nos sibi per Christum et dedit nobis ministerium reconciliationis
  96. ὡς ὅτι θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ , μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν , καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς ...
    quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi non reputans illis delicta ipsorum et posuit in nobis verbum reconciliationis
  97. ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντος δι’ ἡμῶν · δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ , καταλλάγητε τῷ θεῷ .
    pro Christo ergo legationem fungimur tamquam Deo exhortante per nos obsecramus pro Christo reconciliamini Deo
  98. τὸν μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν , ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ .
    eum qui non noverat peccatum pro nobis peccatum fecit ut nos efficeremur iustitia Dei in ipso
  99. Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς
    adiuvantes autem et exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis
  100. λέγει γάρ , καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι · ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος , ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας
    ait enim tempore accepto exaudivi te et in die salutis adiuvavi te ecce nunc tempus acceptabile ecce nunc dies salutis
  101. μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν , ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία ,
    nemini dantes ullam offensionem ut non vituperetur ministerium
  102. ἀλλ’ ἐν παντὶ συνίσταντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι , ἐν ὑπομονῇ πολλῇ , ἐν θλίψεσιν , ἐν ἀνάγκαις , ἐν στενοχωρίαις ,
    sed in omnibus exhibeamus nos met ipsos sicut Dei ministros in multa patientia in tribulationibus in necessitatibus in angustiis
  103. ἐν πληγαῖς , ἐν φυλακαῖς , ἐν ἀκαταστασίαις , ἐν κόποις , ἐν ἀγρυπνίαις , ἐν νηστείαις ,
    in plagis in carceribus in seditionibus in laboribus in vigiliis in ieiuniis
  104. ἐν ἁγνότητι , ἐν γνώσει , ἐν μακροθυμίᾳ , ἐν χρηστότητι , ἐν πνεύματι ἁγίῳ , ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ ,
    in castitate in scientia in longanimitate in suavitate in Spiritu Sancto in caritate non ficta
  105. ἐν λόγῳ ἀληθείας , ἐν δυνάμει θεοῦ · διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν ,
    in verbo veritatis in virtute Dei per arma iustitiae a dextris et sinistris
  106. διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας , διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας · ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς ,
    per gloriam et ignobilitatem per infamiam et bonam famam ut seductores et veraces sicut qui ignoti et cogniti
  107. ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι , ὡς ἀποθνῄσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν , ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι ,
    quasi morientes et ecce vivimus ut castigati et non mortificati
  108. ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες , ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες , ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες .
    quasi tristes semper autem gaudentes sicut egentes multos autem locupletantes tamquam nihil habentes et omnia possidentes
  109. Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγεν πρὸς ὑμᾶς , Κορίνθιοι , ἡ καρδία ἡμῶν πεπλάτυνται ·
    os nostrum patet ad vos o Corinthii cor nostrum dilatatum est
  110. οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν , στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖς σπλάγχνοις ὑμῶν ·
    non angustiamini in nobis angustiamini autem in visceribus vestris
  111. τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν , ὡς τέκνοις λέγω , πλατύνθητε καὶ ὑμεῖς .
    eandem autem habentes remunerationem tamquam filiis dico dilatamini et vos
  112. Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις · τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ ; ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος ;
    nolite iugum ducere cum infidelibus quae enim participatio iustitiae cum iniquitate aut quae societas luci ad tenebras
  113. τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ , ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου ;
    quae autem conventio Christi ad Belial aut quae pars fideli cum infidele
  114. τίς δὲ συνκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων ; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος · καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ...
    qui autem consensus templo Dei cum idolis vos enim estis templum Dei vivi sicut dicit Deus quoniam inhabitabo in illis et inambulabo et ero ...
  115. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε , λέγει κύριος , καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε · καὶ ἐγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς ,
    propter quod exite de medio eorum et separamini dicit Dominus et inmundum ne tetigeritis
  116. καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα , καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας , λέγει κύριος παντοκράτωρ .
    et ego recipiam vos et ero vobis in patrem et vos eritis mihi in filios et filias dicit Dominus omnipotens
  117. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας , ἀγαπητοί , καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος , ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ θεοῦ .
    has igitur habentes promissiones carissimi mundemus nos ab omni inquinamento carnis et spiritus perficientes sanctificationem in timore Dei
  118. Χωρήσατε ἡμᾶς · οὐδένα ἠδικήσαμεν , οὐδένα ἐφθείραμεν , οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν .
    capite nos neminem laesimus neminem corrupimus neminem circumvenimus
  119. πρὸς κατάκρισιν οὐ λέγω , προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συνζῆν .
    non ad condemnationem dico praedixi enim quod in cordibus nostris estis ad conmoriendum et ad convivendum
  120. πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς , πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν · πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει , ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν
    multa mihi fiducia est apud vos multa mihi gloriatio pro vobis repletus sum consolatione superabundo gaudio in omni tribulatione nostra
  121. Καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν , ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἔξωθεν μάχαι , ἔσωθεν φόβοι .
    nam et cum venissemus Macedoniam nullam requiem habuit caro nostra sed omnem tribulationem passi foris pugnae intus timores
  122. ἀλλ’ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου ·
    sed qui consolatur humiles consolatus est nos Deus in adventu Titi
  123. οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ’ ὑμῖν , ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν , τὸν ...
    non solum autem in adventu eius sed etiam in solacio quo consolatus est in vobis referens nobis vestrum desiderium vestrum fletum vestram aemulationem pro ...
  124. ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ , οὐ μεταμέλομαι · εἰ καὶ μετεμελόμην βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ...
    quoniam et si contristavi vos in epistula non me paenitet et si paeniteret videns quod epistula illa et si ad horam vos contristavit
  125. νῦν χαίρω , οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε , ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν · ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ θεόν , ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν
    nunc gaudeo non quia contristati estis sed quia contristati estis ad paenitentiam contristati enim estis secundum Deum ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis
  126. ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται · ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται .
    quae enim secundum Deum tristitia est paenitentiam in salutem stabilem operatur saeculi autem tristitia mortem operatur
  127. ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν λυπηθῆναι πόσην κατηργάσατο ὑμῖν σπουδήν , ἀλλὰ ἀπολογίαν , ἀλλὰ ἀγανάκτησιν , ἀλλὰ φόβον , ἀλλὰ ἐπιπόθησιν ...
    ecce enim hoc ipsum secundum Deum contristari vos quantam in vobis operatur sollicitudinem sed defensionem sed indignationem sed timorem sed desiderium sed aemulationem sed ...
  128. ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν , οὐκ ἕνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος οὐδὲ ἕνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος , ἀλλ’ ἕνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ...
    igitur et si scripsi vobis non propter eum qui fecit iniuriam ne c propter eum qui passus est sed ad manifestandam sollicitudinem nostram quam ...
  129. διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα . ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου , ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ...
    ideo consolati sumus in consolatione autem nostra abundantius magis gavisi sumus super gaudium Titi quia refectus est spiritus eius ab omnibus vobis
  130. ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι οὐ κατῃσχύνθην , ἀλλ’ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν , οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἐπὶ ...
    et si quid apud illum de vobis gloriatus sum non sum confusus sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus ita et gloriatio nostra ...
  131. καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν , ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν .
    et viscera eius abundantius in vos sunt reminiscentis omnium vestrum oboedientiam quomodo cum timore et tremore excepistis eum
  132. χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν .
    gaudeo quod in omnibus confido in vobis
  133. Γνωρίζομεν δὲ ὑμῖν , ἀδελφοί , τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας ,
    notam autem facimus vobis fratres gratiam Dei quae data est in ecclesiis Macedoniae
  134. ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθους πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸ πλοῦτος τῆς ἁπλότητος αὐτῶν ·
    quod in multo experimento tribulationis abundantia gaudii ipsorum et altissima paupertas eorum abundavit in divitias simplicitatis eorum
  135. ὅτι κατὰ δύναμιν , μαρτυρῶ , καὶ παρὰ δύναμιν , αὐθαίρετοι
    quia secundum virtutem testimonium illis reddo et supra virtutem voluntarii fuerunt
  136. μετὰ πολλῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους
    cum multa exhortatione obsecrantes nos gratiam et communicationem ministerii quod fit in sanctos
  137. καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἀλλὰ ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος θεοῦ ,
    et non sicut speravimus sed se met ipsos dederunt primum Domino deinde nobis per voluntatem Dei
  138. εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον ἵνα καθὼς προενήρξατο οὕτως καὶ ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην .
    ita ut rogaremus Titum ut quemadmodum coepit ita et perficiat in vos etiam gratiam istam
  139. ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε , πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ὑμῶν ἐν ἡμῖν ἀγάπῃ , ἵνα καὶ ...
    sed sicut in omnibus abundatis fide et sermone et scientia et omni sollicitudine et caritate vestra in nos ut et in hac gratia abundetis
  140. οὐ κατ’ ἐπιταγὴν λέγω , ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ τῆς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων ·
    non quasi imperans dico sed per aliorum sollicitudinem etiam vestrae caritatis ingenitum bonum conprobans
  141. γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ , ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν , ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε .
    scitis enim gratiam Domini nostri Iesu Christi quoniam propter vos egenus factus est cum esset dives ut illius inopia vos divites essetis
  142. καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι · τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει , οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι ·
    et consilium in hoc do hoc enim vobis utile est qui non solum facere sed et velle coepistis ab anno priore
  143. νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε , ὅπως καθάπερ ἡ προθυμία τοῦ θέλειν οὕτως καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν .
    nunc vero et facto perficite ut quemadmodum promptus est animus voluntatis ita sit et perficiendi ex eo quod habetis
  144. εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται , καθὸ ἂν ἔχῃ εὐπρόσδεκτος , οὐ καθὸ οὐκ ἔχει .
    si enim voluntas prompta est secundum id quod habet accepta est non secundum quod non habet
  145. οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις , ὑμῖν θλῖψις , ἀλλ’ ἐξ ἰσότητος · ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρημα
    non enim ut aliis sit remissio vobis autem tribulatio sed ex aequalitate
  146. ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα , ὅπως γένηται ἰσότης ·
    in praesenti tempore vestra abundantia illorum inopiam suppleat ut et illorum abundantia vestrae inopiae sit supplementum ut fiat aequalitas sicut scriptum est
  147. καθὼς γέγραπται , ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν , καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν .
    qui multum non abundavit et qui modicum non minoravit
  148. Χάρις δὲ τῷ θεῷ τῷ διδόντι τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου ,
    gratias autem Deo qui dedit eandem sollicitudinem pro vobis in corde Titi
  149. ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο , σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθεν πρὸς ὑμᾶς .
    quoniam exhortationem quidem suscepit sed cum sollicitior esset sua voluntate profectus est ad vos
  150. συνεπέμψαμεν δὲ τὸν ἀδελφὸν μετ’ αὐτοῦ , οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν
    misimus etiam cum illo fratrem cuius laus est in evangelio per omnes ecclesias
  151. οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ κυρίου ...
    non solum autem sed et ordinatus ab ecclesiis comes peregrinationis nostrae in hac gratia quae ministratur a nobis ad Domini gloriam et destinatam voluntatem
  152. στελλόμενοι τοῦτο μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν ·
    devitantes hoc ne quis nos vituperet in hac plenitudine quae ministratur a nobis
  153. προνοοῦμεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων .
    providemus enim bona non solum coram Deo sed etiam coram hominibus
  154. συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα , νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς .
    misimus autem cum illis et fratrem nostrum quem probavimus in multis saepe sollicitum esse nunc autem multo sollicitiorem confidentia multa in vos
  155. εἴτε ὑπὲρ Τίτου , κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός · εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν , ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν , δόξα Χριστοῦ .
    si ve pro Tito qui est socius meus et in vos adiutor si ve fratres nostri apostoli ecclesiarum gloriae Christi
  156. τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδεικνύμενοι εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν .
    ostensionem ergo quae est caritatis vestrae et nostrae gloriae pro vobis in illos ostendite in faciem ecclesiarum
  157. Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσόν μοί ἐστιν τὸ γράφειν ὑμῖν ,
    nam de ministerio quod fit in sanctos ex abundanti est mihi scribere vobis
  158. οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν ὅτι Ἀχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι , καὶ τὸ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισεν τοὺς πλείονας .
    scio enim promptum animum vestrum pro quo de vobis glorior apud Macedonas quoniam Achaia parata est ab anno praeterito et vestra aemulatio provocavit plurimos
  159. ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς , ἵνα μὴ τὸ καύχημα ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ , ἵνα καθὼς ἔλεγον παρεσκευασμένοι ἦτε
    misi autem fratres ut ne quod gloriamur de vobis evacuetur in hac parte ut quemadmodum dixi parati sitis
  160. μήπως ἐὰν ἔλθωσιν σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς , ἵνα μὴ λέγωμεν ὑμεῖς , ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ .
    ne cum venerint me cum Macedones et invenerint vos inparatos erubescamus nos ut non dicamus vos in hac substantia
  161. ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσιν τὴν προεπηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν , ταύτην ἑτοίμην εἶναι οὕτως ὡς εὐλογίαν , ...
    necessarium ergo existimavi rogare fratres ut praeveniant ad vos et praeparent repromissam benedictionem hanc paratam esse sic quasi benedictionem non quasi avaritiam
  162. Τοῦτο δέ , ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει , καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει .
    hoc autem qui parce seminat parce et metet et qui seminat in benedictionibus de benedictionibus et metet
  163. ἕκαστος καθὼς προῄρηται τῇ καρδίᾳ , μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης , ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ θεός .
    unusquisque prout destinavit corde suo non ex tristitia aut ex necessitate hilarem enim datorem diligit Deus
  164. δυνατεῖ δὲ ὁ θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς , ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν ,
    potens est autem Deus omnem gratiam abundare facere in vobis ut in omnibus semper omnem sufficientiam habentes abundetis in omne opus bonum
  165. καθὼς γέγραπται , ἐσκόρπισεν , ἔδωκεν τοῖς πένησιν , ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα .
    sicut scriptum est dispersit dedit pauperibus iustitia eius manet in aeternum
  166. ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσει καὶ πληθυνεῖ τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν ·
    qui autem administrat semen seminanti et panem ad manducandum praestabit et multiplicabit semen vestrum et augebit incrementa frugum iustitiae vestrae
  167. ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα , ἥτις κατεργάζεται δι’ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ θεῷ
    ut in omnibus locupletati abundetis in omnem simplicitatem quae operatur per nos gratiarum actionem Deo
  168. ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶν προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων , ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ θεῷ
    quoniam ministerium huius officii non solum supplet ea quae desunt sanctis sed etiam abundat per multas gratiarum actiones in Domino
  169. διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας ...
    per probationem ministerii huius glorificantes Deum in oboedientia confessionis vestrae in evangelium Christi et simplicitate communicationis in illos et in omnes
  170. καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ θεοῦ ἐφ’ ὑμῖν .
    et ipsorum obsecratione pro vobis desiderantium vos propter eminentem gratiam Dei in vobis
  171. χάρις τῷ θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ .
    gratias Deo super inenarrabili dono eius
  172. Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πραΰτητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ , ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν , ἀπὼν δὲ ...
    ipse autem ego Paulus obsecro vos per mansuetudinem et modestiam Christi qui in facie quidem humilis inter vos absens autem confido in vobis
  173. δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας .
    rogo autem ne praesens audeam per eam confidentiam qua existimo audere in quosdam qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus
  174. ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα
    in carne enim ambulantes non secundum carnem militamus
  175. τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατιᾶς ἡμῶν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων ,
    nam arma militiae nostrae non carnalia sed potentia Deo ad destructionem munitionum consilia destruentes
  176. λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ , καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ ,
    et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi
  177. καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν , ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή .
    et in promptu habentes ulcisci omnem inoboedientiam cum impleta fuerit vestra oboedientia
  178. τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε . εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι , τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἐφ’ ἑαυτοῦ ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ οὕτως καὶ ἡμεῖς
    quae secundum faciem sunt videte si quis confidit sibi Christi se esse hoc cogitet iterum apud se quia sicut ipse Christi est ita et
  179. ἐάν τε γὰρ περισσότερόν τι καυχήσομαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν , ἧς ἔδωκεν ὁ κύριος εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν , οὐκ ...
    nam et si amplius aliquid gloriatus fuero de potestate nostra quam dedit Dominus in aedificationem et non in destructionem vestram non erubescam
  180. ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν ·
    ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistulas
  181. ὅτι , αἱ ἐπιστολαὶ μέν , φησίν , βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί , ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος .
    quoniam quidem epistulae inquiunt graves sunt et fortes praesentia autem corporis infirma et sermo contemptibilis
  182. τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος , ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ δι’ ἐπιστολῶν ἀπόντες , τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ .
    hoc cogitet qui eiusmodi est quia quales sumus verbo per epistulas absentes tales et praesentes in facto
  183. οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐνκρῖναι ἢ συνκρῖναι ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων · ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες καὶ συνκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνιᾶσιν
    non enim audemus inserere aut conparare nos quibusdam qui se ipsos commendant sed ipsi in nobis nos met ipsos metientes et conparantes nos met ...
  184. ἡμεῖς δὲ οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα , ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ θεὸς μέτρου , ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ...
    nos autem non in inmensum gloriabimur sed secundum mensuram regulae quam mensus est nobis Deus mensuram pertingendi usque ad vos
  185. οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς , ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ ·
    non enim quasi non pertingentes ad vos superextendimus nos usque ad vos enim pervenimus in evangelio Christi
  186. οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι ἐν ἀλλοτρίοις κόποις , ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς ...
    non in inmensum gloriantes in alienis laboribus spem autem habentes crescentis fidei vestrae in vobis magnificari secundum regulam nostram in abundantiam
  187. εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι , οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι .
    etiam in illa quae ultra vos sunt evangelizare non in aliena regula in his quae praeparata sunt gloriari
  188. ὁ δὲ καυχώμενος ἐν κυρίῳ καυχάσθω ·
    qui autem gloriatur in Domino glorietur
  189. οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστάνων , ἐκεῖνός ἐστιν δόκιμος , ἀλλ’ ὃν ὁ κύριος συνίστησιν .
    non enim qui se ipsum commendat ille probatus est sed quem Dominus commendat
  190. Ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρόν τι ἀφροσύνης · ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου .
    utinam sustineretis modicum quid insipientiae meae sed et subportate me
  191. ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς θεοῦ ζήλῳ , ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ ·
    aemulor enim vos Dei aemulatione despondi enim vos uni viro virginem castam exhibere Christo
  192. φοβοῦμαι δὲ μήπως , ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὔαν ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτοῦ , φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς Χριστόν
    timeo autem ne sicut serpens Evam seduxit astutia sua ita corrumpantur sensus vestri et excidant a simplicitate quae est in Christo
  193. εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν , ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε , ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ ...
    nam si is qui venit alium Christum praedicat quem non praedicavimus aut alium spiritum accipitis quem non accepistis aut aliud evangelium quod non recepistis ...
  194. λογίζομαι γὰρ μηδὲν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων ·
    existimo enim nihil me minus fecisse magnis apostolis
  195. εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ , ἀλλ’ οὐ τῇ γνώσει , ἀλλ’ ἐν παντὶ φανερώσαντες ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς .
    et si inperitus sermone sed non scientia in omnibus autem manifestatus sum vobis
  196. ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησα ἐμαυτὸν ταπεινῶν ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε , ὅτι δωρεὰν τὸ τοῦ θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμην ὑμῖν ;
    aut numquid peccatum feci me ipsum humilians ut vos exaltemini quoniam gratis evangelium Dei evangelizavi vobis
  197. ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησα λαβὼν ὀψώνιον πρὸς τὴν ὑμῶν διακονίαν , καὶ παρὼν πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα οὐθενός ·
    alias ecclesias expoliavi accipiens stipendium ad ministerium vestrum
  198. τὸ γὰρ ὑστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντες ἀπὸ Μακεδονίας · καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆ ἐμαυτὸν ὑμῖν ἐτήρησα καὶ τηρήσω .
    et cum essem apud vos et egerem nulli onerosus fui nam quod mihi deerat suppleverunt fratres qui venerunt a Macedonia et in omnibus sine ...
  199. ἔστιν ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησις αὕτη οὐ φραγήσεται εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασιν τῆς Ἀχαΐας .
    est veritas Christi in me quoniam haec gloria non infringetur in me in regionibus Achaiae
  200. διά τί ; ὅτι οὐκ ἀγαπῶ ὑμᾶς ; ὁ θεὸς οἶδεν .
    quare quia non diligo vos Deus scit
  201. ὃ δὲ ποιῶ καὶ ποιήσω , ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορμήν , ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνται εὑρεθῶσιν καθὼς καὶ ἡμεῖς .
    quod autem facio et faciam ut amputem occasionem eorum qui volunt occasionem ut in quo gloriantur inveniantur sicut et nos
  202. οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι , ἐργάται δόλιοι , μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ .
    nam eiusmodi pseudoapostoli operarii subdoli transfigurantes se in apostolos Christi
  203. καὶ οὐ θαῦμα , αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός .
    et non mirum ipse enim Satanas transfigurat se in angelum lucis
  204. οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης · ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν .
    non est ergo magnum si ministri eius transfigurentur velut ministri iustitiae quorum finis erit secundum opera ipsorum
  205. Πάλιν λέγω , μή τίς με δόξῃ ἄφρονα εἶναι · εἰ δὲ μήγε , καὶ ἄν ὡς ἄφρονα δέξασθέ με , ἵνα καὶ ἐγώ ...
    iterum dico ne quis me putet insipientem alioquin velut insipientem accipite me ut et ego modicum quid glorier
  206. ὃ λαλῶ οὐ κατὰ κύριον λαλῶ , ἀλλ’ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ , ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως .
    quod loquor non loquor secundum Dominum sed quasi in insipientia in hac substantia gloriae
  207. ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ σάρκα , καὶ ἐγώ καυχήσομαι .
    quoniam multi gloriantur secundum carnem et ego gloriabor
  208. ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες ·
    libenter enim suffertis insipientes cum sitis ipsi sapientes
  209. ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ , εἴ τις κατεσθίει , εἴ τις λαμβάνει , εἴ τις ἐπαίρεται , εἴ τις εἰς πρόσωπον ὑμᾶς ...
    sustinetis enim si quis vos in servitutem redigit si quis devorat si quis accipit si quis extollitur si quis in faciem vos caedit
  210. κατὰ ἀτιμίαν λέγω , ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήκαμεν · ἐν ᾧ δ’ ἄν τις τολμᾷ , ἐν ἀφροσύνῃ λέγω , τολμῶ καὶ ἐγώ .
    secundum ignobilitatem dico quasi nos infirmi fuerimus in quo quis audet in insipientia dico audeo et ego
  211. Ἑβραῖοί εἰσιν ; καὶ ἐγώ . Ἰσραηλεῖταί εἰσιν ; καὶ ἐγώ . σπέρμα Ἀβραάμ εἰσιν ; καὶ ἐγώ .
    Hebraei sunt et ego Israhelitae sunt et ego semen Abrahae sunt et ego
  212. διάκονοι Χριστοῦ εἰσιν ; παραφρονῶν λαλῶ , ὑπὲρ ἐγώ · ἐν κόποις περισσοτέρως , ἐν πληγαῖς περισσοτέρως , ἐν φυλακαῖς ὑπερβαλλόντως , ἐν θανάτοις ...
    ministri Christi sunt minus sapiens dico plus ego in laboribus plurimis in carceribus abundantius in plagis supra modum in mortibus frequenter
  213. ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσεράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον ,
    a Iudaeis quinquies quadragenas una minus accepi
  214. τρὶς ἐραβδίσθην , ἅπαξ ἐλιθάσθην , τρὶς ἐναυάγησα , νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα ·
    ter virgis caesus sum semel lapidatus sum ter naufragium feci nocte et die in profundo maris fui
  215. ὁδοιπορίαις πολλάκις , κινδύνοις ποταμῶν , κινδύνοις λῃστῶν , κινδύνοις ἐκ γένους , κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν , κινδύνοις ἐν πόλει , κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ ...
    in itineribus saepe periculis fluminum periculis latronum periculis ex genere periculis ex gentibus periculis in civitate periculis in solitudine periculis in mari periculis in ...
  216. κόπῳ καὶ μόχθῳ , ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις , ἐν λιμῷ καὶ δίψει , ἐν νηστείαις πολλάκις , ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι ·
    in labore et aerumna in vigiliis multis in fame et siti in ieiuniis multis in frigore et nuditate
  217. χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπίστασίς μοι ἡ καθ’ ἡμέραν , ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν .
    praeter illa quae extrinsecus sunt instantia mea cotidiana sollicitudo omnium ecclesiarum
  218. τίς ἀσθενεῖ , καὶ οὐκ ἀσθενῶ ; τίς σκανδαλίζεται , καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι ;
    quis infirmatur et non infirmor quis scandalizatur et ego non uror
  219. εἰ καυχᾶσθαι δεῖ , τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι .
    si gloriari oportet quae infirmitatis meae sunt gloriabor
  220. ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ οἶδεν , ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας , ὅτι οὐ ψεύδομαι .
    Deus et Pater Domini Iesu scit qui est benedictus in saecula quod non mentior
  221. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἁρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν πόλιν Δαμασκηνῶν πιάσαι με ,
    Damasci praepositus gentis Aretae regis custodiebat civitatem Damascenorum ut me conprehenderet
  222. καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ .
    et per fenestram in sporta dimissus sum per murum et effugi manus eius
  223. Καυχᾶσθαι δεῖ , οὐ συμφέρον μέν , ἐλεύσομαι δὲ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις κυρίου .
    si gloriari oportet non expedit quidem veniam autem ad visiones et revelationes Domini
  224. οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα , εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα , ὁ θεὸς οἶδεν ἁρπαγέντα ...
    scio hominem in Christo ante annos quattuordecim si ve in corpore nescio si ve extra corpus nescio Deus scit raptum eiusmodi usque ad tertium
  225. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἴτε ἐν σώματι εἴτε χωρὶς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα , ὁ θεὸς οἶδεν
    et scio huiusmodi hominem si ve in corpore si ve extra corpus nescio Deus scit
  226. ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι .
    quoniam raptus est in paradisum et audivit arcana verba quae non licet homini loqui
  227. ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι , ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου .
    pro eiusmodi gloriabor pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis
  228. ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι , οὐκ ἔσομαι ἄφρων , ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ · φείδομαι δέ , μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει ...
    nam et si voluero gloriari non ero insipiens veritatem enim dicam parco autem ne quis in me existimet supra id quod videt me aut ...
  229. καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι , ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί , ἄγγελος σατανᾶ , ἵνα με κολαφίζῃ , ἵνα μὴ ...
    et ne magnitudo revelationum extollat me datus est mihi stimulus carnis meae angelus Satanae ut me colaphizet
  230. ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ’ ἐμοῦ ·
    propter quod ter Dominum rogavi ut discederet a me
  231. καὶ εἴρηκέν μοι , ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου · ἡ γὰρ δύναμις ἐν ἀσθενείᾳ τελεῖται . ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις ...
    et dixit mihi sufficit tibi gratia mea nam virtus in infirmitate perficitur libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis ut inhabitet in me virtus Christi
  232. διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις , ἐν ὕβρεσιν , ἐν ἀνάγκαις , ἐν διωγμοῖς καὶ στενοχωρίαις , ὑπὲρ Χριστοῦ · ὅταν γὰρ ἀσθενῶ , τότε ...
    propter quod placeo mihi in infirmitatibus in contumeliis in necessitatibus in persecutionibus in angustiis pro Christo cum enim infirmor tunc potens sum
  233. Γέγονα ἄφρων · ὑμεῖς με ἠναγκάσατε . ἐγω γὰρ ὤφειλον ὑφ’ ὑμῶν συνίστασθαι · οὐδὲν γὰρ ὑστέρησα τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων , εἰ καὶ οὐδέν ...
    factus sum insipiens vos me coegistis ego enim debui a vobis commendari nihil enim minus fui ab his qui sunt supra modum apostoli tametsi ...
  234. τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθη ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ὑπομονῇ , σημείοις τε καὶ τέρασιν καὶ δυνάμεσιν .
    signa tamen apostoli facta sunt super vos in omni patientia signis et prodigiis et virtutibus
  235. τί γάρ ἐστιν ὃ ἡσσώθητε ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας , εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησα ὑμῶν ; χαρίσασθέ μοι τὴν ἀδικίαν ταύτην
    quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis nisi quod ego ipse non gravavi vos donate mihi hanc iniuriam
  236. ἰδοὺ τρίτον τοῦτο ἑτοίμως ἔχω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς , καὶ οὐ καταναρκήσω · οὐ γὰρ ζητῶ τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶς , οὐ γὰρ ὀφείλει ...
    ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos et non ero gravis vobis non enim quaero quae vestra sunt sed vos ne c enim ...
  237. ἐγὼ δὲ ἥδιστα δαπανήσω καὶ ἐκδαπανηθήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν . εἰ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶ , ἧττον ἀγαπῶμαι ;
    ego autem libentissime inpendam et superinpendar ipse pro animabus vestris licet plus vos diligens minus diligar
  238. Ἔστω δέ , ἐγὼ οὐ κατεβάρησα ὑμᾶς · ἀλλὰ ὑπάρχων πανοῦργος δόλῳ ὑμᾶς ἔλαβον .
    sed esto ego vos non gravavi sed cum essem astutus dolo vos cepi
  239. μή τινα ὧν ἀπέσταλκα πρὸς ὑμᾶς , δι’ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησα ὑμᾶς ;
    numquid per aliquem eorum quos misi ad vos circumveni vos
  240. παρεκάλεσα Τίτον καὶ συναπέστειλα τὸν ἀδελφόν · μήτι ἐπλεονέκτησεν ὑμᾶς Τίτος ; οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν ; οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσιν ;
    rogavi Titum et misi cum illo fratrem numquid
  241. Πάλαι δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα ; κατέναντι θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν · τὰ δὲ πάντα , ἀγαπητοί , ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς .
    olim putatis quod excusemus nos apud vos coram Deo in Christo loquimur omnia autem carissimi propter vestram aedificationem
  242. φοβοῦμαι γὰρ μήπως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς καὶ ἐγώ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε , μήπως ἔρις , ζῆλος , θυμοί , ...
    timeo enim ne forte cum venero non quales volo inveniam vos et ego inveniar a vobis qualem non vultis ne forte contentiones aemulationes animositates ...
  243. μὴ πάλιν ἐλθόντος μου ταπεινώσει με ὁ θεός μου πρὸς ὑμᾶς , καὶ πενθήσω πολλοὺς τῶν προημαρτηκότων καὶ μὴ μετανοησάντων ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ ...
    ne iterum cum venero humiliet me Deus apud vos et lugeam multos ex his qui ante peccaverunt et non egerunt paenitentiam super inmunditia et ...
  244. Τρίτον τοῦτο ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς · ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν ῥῆμα .
    ecce tertio hoc venio ad vos in ore duorum vel trium testium stabit omne verbum
  245. προείρηκα καὶ προλέγω ὡς παρὼν τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼν νῦν τοῖς προημαρτηκόσιν καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν , ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸ πάλιν οὐ ...
    praedixi et praedico ut praesens bis et nunc absens his qui ante peccaverunt et ceteris omnibus quoniam si venero iterum non parcam
  246. ἐπεὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος Χριστοῦ · ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ ἀλλὰ δυνατεῖ ἐν ὑμῖν .
    an experimentum quaeritis eius qui in me loquitur Christi qui in vos non infirmatur sed potens est in vobis
  247. καὶ γὰρ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας , ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως θεοῦ . καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ , ἀλλὰ ζήσομεν σὺν αὐτῷ ἐκ ...
    nam et si crucifixus est ex infirmitate sed vivit ex virtute Dei nam et nos infirmi sumus in illo sed vivemus cum eo ex ...
  248. ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει , ἑαυτοὺς δοκιμάζετε · ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτοὺς ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἐν ὑμῖν ; εἰ μήτι ἀδόκιμοί ...
    vos met ipsos temptate si estis in fide ipsi vos probate an non cognoscitis vos ipsos quia Christus Iesus in vobis est nisi forte ...
  249. ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι .
    spero autem quod cognoscetis quia nos non sumus reprobi
  250. εὐχόμεθα δὲ πρὸς τὸν θεὸν μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν , οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν , ἀλλ’ ἵνα ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε , ...
    oramus autem Deum ut nihil mali faciatis non ut nos probati pareamus sed ut vos quod bonum est faciatis nos autem ut reprobi simus
  251. οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας , ἀλλὰ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας .
    non enim possumus aliquid adversus veritatem sed pro veritate
  252. χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν , ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε · τοῦτο καὶ εὐχόμεθα , τὴν ὑμῶν κατάρτισιν .
    gaudemus enim quando nos infirmi sumus vos autem potentes estis hoc et oramus vestram consummationem
  253. διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν γράφω , ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ὁ κύριος ἔδωκέν μοι , εἰς οἰκοδομὴν καὶ οὐκ ...
    ideo haec absens scribo ut non praesens durius agam secundum potestatem quam Dominus dedit mihi in aedificationem et non in destructionem
  254. Λοιπόν , ἀδελφοί , χαίρετε , καταρτίζεσθε , παρακαλεῖσθε , τὸ αὐτὸ φρονεῖτε , εἰρηνεύετε , καὶ ὁ θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται ...
    de cetero fratres gaudete perfecti estote exhortamini idem sapite pacem habete et Deus dilectionis et pacis erit vobis cum
  255. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι . ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες .
    salutate invicem in osculo sancto salutant vos sancti omnes
  256. Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν .
    gratia Domini nostri Iesu Christi et caritas Dei et communicatio Sancti Spiritus cum omnibus vobis amen